Nëse flasim për një ekip më të mirë në Europë ose skuadrën e momentit… Që në tre muajt e fundit ka mundur në shtëpi Portugalinë, ka barazuar në Francë dhe humbi me minimumin e rezultatit dhe në fund në Itali, do të pajtohen të gjithë me mendimin tim se ai duhet të jetë një ekip i një nivel të caktuar. Nëse këto rezultate plotësohen nga dy ndeshjet e tjera të pamposhtur zyrtare kundër Danimarkës dhe Serbisë, e ardhmja nuk duket shumë e keqe. Dhe ndoshta kur të mësoni se është Shqipëria ajo që paraqet këtë rekord të merituar do të habiteni.
Krijues i kësaj arritje është ish-trajneri i Levantes Xhani De Biazi (58 vjeç), një trajner i shkëlqyer në fushë është duke bërë pothuajse çdo gjë perfekt në zyra, në familje, ambasada dhe konsullata. Rishikon në fund pasaportat e fëmijëve të tyre kontrollon se sa minuta kanë luajtur dhe a janë premtues. Fëmijët e vegjël që bindin dhe që jetojnë në mërgim u kërkohet të luajnë me kombëtaren e vendit të lindjes së prindërve të tyre Shqipërinë. Një vend që fëmijët e kanë braktisur për shkak të luftës në Ballkan. Kjo Shqipëria shkëlqyese dhe më e mira në futboll këtë moment ka një komponent të lartë mbi vete. Atë të krenarisë kombëtare, vetërespekt dhe mirënjohje ndaj tokës së tyre baballarëve të tyre që u detyruan të shkonin në mërgim. Dhe tani më pas breza të tjerë duan të kthehen dhe të bëhen pjesë e buzëqeshjes së saj të bazuar në qëllimin e përbashkët. Të kualifikohen në një Europian.
Kur De Biazi mori Shqipëri në dhjetor 2011 kushte një sfidë të dyfishtë. Së pari për të përmirësuar performancën. Pra për të ikur nga bishti i skuadrave evropiane. Për ta bërë këtë, ishte e nevojshme për të revolucionarizuar skuadrën. Duheshin kompjuterizuar të rinjtë që kishin emigruar apo lindur drejtpërdrejtë në vende të tjera, kështu që objektivi i dytë ishte për të zbuluar talentet, vizituar dhe bindur ata se Shqipëria ishte zgjidhja më e mirë, kur të vendosnin për të luajtur me një kombëtare të madhe. Për një film kjo do të ishte një histori e denjë. Trajneri italian ka udhëtuar në të gjithë Evropën (Zvicër, Suedi, Norvegji, Belgjikë, Greqi, Spanjë …) për të testuar nivelin e talenteve të futbollit shqiptar. I njohu ata, hyri në familjet e tyre dhe i bindi me vullnet që ata zgjodhën Shqipërinë.
Në disa raste kjo ishte e thjeshtë. Krenaria e mërgimtarit del mbi gjithçka. Emigranti e sheh se vendi i tij është duke e kërkuar djalin e tij për të “mbrojtur ekipin kombëtar”. Kaq ishte e mjaftueshme, por në raste të tjera “lufta” përfundoi në humbje për De Biazi, vetëm me dy lojtarë të nivelit të lartë. Margaritari i ri i Manchester United, Januzaj (19 vjeç), zgjodhi Belgjikën vendin e tij të lindjes, me të cilët ka luajtur në Kupën e Botës. Po, Shqipëria luftoi për përkrah për zgjedhjen e tij, por konkurrenca nga Belgjika (gjithashtu mund të zgjidhte për të luajtur për Anglinë, Serbinë, Kosovën dhe Turqinë në një rast pothuajse unik prej gjashtë opsionesh në tryezë) ishte shumë për Shqipërinë.
Ishte gati për të marrë mbrojtësin shqiptar të Valencias Mustafin (22 vjec). Në fakt, në janar De Biazi dhe Federata konfirmuan se mbrojtësi, asokohe te Sampdoria, do të thirret për ndeshjet e ardhshme të kombëtares. Kjo alarmoi, Joachim Lov që e ftoi atë për një miqësore të Gjermanisë në shkurt dhe duke e përfshirë në listën e 30 kandidatëve për të marrë pjesë në Botëror. Por Mustafi u la jashtë listës përfundimtare, kështu që opsioni i Shqipërisë fitoi terren … derisa Marko Reus u dëmtua në sekondën e fundit dhe Loë çuditërisht e zëvendësoi atë me një lojtar karakteristika krejtësisht të ndryshme si Mustafi, i cili do të bëhet kampion bote me Gjermaninë dhe duke i mbyllur derën Shqipërisë.
Por De Biazi nuk heq dorë lehtë dhe duket se ka nisur luftën me “Golian” gjermane, këtë herë duket se ka fituar ndeshjen me një tjetër lojtar të që e duan dy kombëtaret, pavarësisht se është lindur në Osnabruk (Gjermani) 19 vjeç pak kohë më parë ka deklaruar se ai preferon të luajë me përfaqësuesen shqiptare. Një pikë e vogël për Shqipërinë e De Biazin. Dionis Avdiaj mund të jetë talenti më i shtrenjtë tek Shalke 04 dhe pavarësisht se ka luajtur me U-16, 17 dhe 19 me Gjermaninë, ka vendosur të hidhet tek vendi i origjinës së prindërve të tij, dhe ka filluar procedurat për pasaportë.
Januzaj, Mustafi dhe Avdijaj ishin tre rastet më të komplikuara në këtë luftë diplomatike, por jo vetëm. Nëse ka pasur një vend që De Biazi e ka konsideruar si një magazinë zgjedhje që është Zvicra, destinacioni i shumë prej të larguarve shqiptarë. Nga kapiteni, Lorik Cana (31-vjeç), familjarët e të cilit u strehuan aty për të t’iu fshehur luftës, vëllezërit Ajeti (21 dhe 17) të formuar në Bazel dhe që kanë luajtur me U-17 dhe U-21 me Zvicrën. Dhjetë shqiptarët aktualë të kombëtares kuqezi janë lindur ose rritur në Zvicër, sidomos në Grasshopper (Abrashi, Lenjani, Gashi …) por edhe në Zyrih (Kukeli) ose Lozanë vetë Cana (i cili kaloi PSG, Marsejë, Sanderland ose Gallatasaraj para nënshkrimit me Lacion), ose vëllezërit Basha cilët janë të ndarë në mes të Torinos dhe Zaragozës.
Suedia dhe Norvegjia ishin edhe destinacionet e emigrantëve shqiptarë. Kështu që De Biazi të kërkuar në mesin e atyre vendeve shqiptarë që kanë lindur ose janë regjistruar atje që prej 1992-it. Trajneri italian nuk ka rekrutuar vetëm për të mbushur skuadrën por bëri skautin për disa klube të vendit të tij, tek të cilat ka rekomanduar nënshkrimin e një kontrate që një i panjohur, portieri Berisha (25) të kalonte tek Lacio. Portieri, i lindur në Prishtinë, qyteti kyç gjatë konfliktit, u largua në Suedi dhe atje u dallua si portieri i Kalmarit, që u zbulua rastësisht. Tek Lacio nuk duhet të jenë të pakënaqur me të, sepse Lacio ka tjetër portier të Shqipërisë atë të U-21 dhe U-19.
Pas incidenteve të rënda që ndodhën në vizitën në Serbi dhe vendimit për mos i dhënë ndeshjen kualifikuese për Euro 2016 Shqipërisë, është e komplikuar puna për Xhanin dhe familjen e tij, por tani për tani mbeten të pamposhtur në fushë dhe të bindur se janë në rrugën e diçkaje të madhe që mund të përkthehet në diçka speciale. Ky është brezi i bijve të mërgimtarë që kanë siguruar një të ardhme konkurruese për ekipin kombëtar shqiptar.
Një shembull i mirë i këtij brezi të viteve 90-të është Herolind Shala (22 vjeç), që ka qenë një nga më të mirët në ekipin norvegjez Odd ku ka shënuar 9 gola pavarësisht se nuk në vendin e parë. Shala ka lindur në Norvegji dhe ka luajtur në U-21 nordik, por pranoi rekrutimin e De Biazit dhe tani është pjesë e një grupi, që ka rezultate sportive të jashtëzakonshme, duke luajtur për krenari, nder, patriotizëm në një skuadër me vlera të mëdha e të ngjashme e që nuk janë gjithmonë të lehta për t’u gjetur.
Por kjo është Shqipëria e De Biazit. Surpriza e Europës