Ateistët, mohojnë ekzistencën e shpirtit, i cili mbijeton në trup. Ata që nuk besojnë në ekzistencën e një Zoti e pohojnë se njeriu është i bërë nga mishi. Kështu që, ata refuzojnë edhe dimensionin e jashtëzakonshëm të përtej vdekjes.
Vdekja, për ta përbën vijën ndarëse të jetës, pas të cilës është asgjëja.
Me vdekjen, aktiviteti elektrik i neuroneve pushon dhe bashkë me të, merr fund edhe jeta jonë. Pra, vdekja përfaqëson fundin e pakthyeshëm të individit.
Ndërkohë, për besimtarët, jeta mbi Tokë është vetëm një kalim drejt përjetësisë qiellore.
Në këtë kuptim, jeta për ateistët duhet të jetohet për kënaqësinë që të ofron për aq sa zgjat.