• |
ide | kryesore

Letra prekëse/ Ilir Suli: Nga nënkampion bote, sot jetoj me pensionin e nënës

F1, Sport



Ish-nënkampioni i botës në peshëngritje Ilir Suli u është drejtuar me një letër mjaft prekëse shqiptarëve. Ai thotë se pavarësisht medaljeve të shumta sot jeton në vështirësi ekonomike dhe me pensionin e nënës së tij. Ai nuk një punë pasi nuk mundi të mbarojë një shkollë. Kërkon vetëm pak mirënjohje, por për më tepër lexoni të plotë letrën e tij.

LETRA
“Unë jam Ilir Suli. Dhjetë vjet më parë ata që do të njihnin këtë emër do të ishin shumica, sot dyshoj…
Unë kam qënë nënkampion bote në peshëngritje. Ka qënë një kohë që kam qënë krenaria e këtij kombi. Por jeta në këtë vend e solli që sot, unë vetëm si nënkampion bote të mos dukem.

Sigurisht që unë nuk jam perfekt, bile jam larg saj. Jam njeri problematik edhe me vese, por ama shikojini pak duart e mia. Të gjitha këto medalje janë vite pune, stërvitje, lodhje dhe sakrifice. Të gjitha këto kupat janë brohoritje, përgëzime, përqafime, puthje e duartrokitje biles edhe politikanësh. Ku janë sot?!

Falë gabimeve të mia dhe kokëfortësisë që më karakterizon një ditë rashë nga maja e Olimpit në fund të oqeanit! Ishte rënie spektakolare nga e cila s’kam arritur ta marr veten as sot.
Dikur kam dëgjuar një shprehje që më ka mbetur në mendje: “Nëse rrëzohesh 7 herë në jetë, duhet të ngrihesh 8.”. Vetëm të ketë qënë kampion bote në peshëngritje ai zotëria, se unë që jam nënkampion s’po e ngrej dot herën e 8-të.

Jetoj me pensionin e nënës. Besojeni apo jo kjo është e vërteta! Nuk e kam një punë, sepse nuk e kam një shkollë. Ato punë që gjej janë thjesht të përkohshme.

Pavarësisht çdo gjëje, një gjë që më dëshpëron është sa pak vëmendje na kushton shteti. Kam qënë i pari në kohën e post-komunizmit që e çova flamurin shqiptar në një podium botëror. I pari..dhe të tjerë më ndoqën nga pas, por unë isha i pari. Dhe tani jam totalisht i harruar. Askush as do t’ja dijë si jam, si jetoj, si ha…a ha, a s’ha. Nuk vazhdova një shkollë, sepse iu përkushtova sportit. Sporti im i solli lavdi vendit, a s’duhet dikush të kthejë sytë nga unë sot që mosha iku dhe s’vazhdoj dot më sportin?! Kaq pak vlejmë ne?! Kaq asgjë?!

Kjo nuk është e drejtë. Por e dini çfarë më trishton më shumë? Fakti që nëse do të mundja, do të ndërroja me shumë dëshirë gjithë arritjet e mia sportive, për një diplomë shkollë dhe një shpinë më elastike. Shumë janë fëmijët dhe të rinjtë që rriten me ëndrrën për të qënë kampionë, për të ngritur flamurin kuqezi në një podium botëror, ndërsa unë kampioni, jam gati që nëse do të më jepej mundësia do ta ndërroja çdo gjë për një diplomë, një kurriz që përulet shpesh dhe një vend pune.

Sepse ky vend nuk i respekton kampionët!”



6 Comments

  1. Te mbaj mend vella. Po nuk eshte vone as per shkolle e as per pune. Ti nuk je 60 vjec.

    Nuk duhet te kishe ndenjur ne Shqiperi…

  2. E hidhur por e vertete. Gjitihesesi te bej me faj edhe ty, miku im, se kur kishe lavdi, i pranove politikanet te benin foto me ty qe te merrnin kredite ndersa sot ata jane ngjitur pas ndonje tjeteri. Duhet te reagoni sa jeni ne koh, pra kur shpalleni kampione te mos pranoni ti takoni keta plehra, te mos i beheni krah qe te na e fusin me pas..

  3. Duhet te gjesh mundesi te tjera, qofte edhe jashte vendit. Shqiperia eshte thjeshte nje lavatrice qe perdoret nga politika dhe biznesi per zhvatje. Madje ti duke e perfaqesuar Shqiperine ne evenimente sportive i ke dhene legjitimitet Shqiperise si shtet ne syte e botes, kur ne fakt vetem shtet qe nuk eshte. Eshte vetem nje kompani spekullative qe shtiret si shtet per te perfituar privilegjet qe i rezervohen nje shteti ne sistemin nderkombetar.

Lini një Përgjigje

Adresa juaj email s’do të bëhet publike. Fushat e domosdoshme janë shënuar me një *