Koronavirusi është me të vërtetë një moment ndarjeje: ka një “më parë” dhe “një më pas”. Duket se ka kaluar një shekull nga koha kur Greta Thunberg tërbohej në të gjitha mediat me fushatën e saj për të mbrojtur mjedisin. Sot, Greta pothuajse është zhdukur.
Kur ndodhin ngjarje të tilla traumatike, është zakon të thuhet se njeri hyn në një mënyrë dhe një del në një tjetër. Para krizës, një foto me një filxhan kafeje plastike ishte e mjaftueshme për të gozhduar një figurë publike duke e akuzuar atë që nuk bëri sa duhet për mjedisin. Sot, çfarë ka mbetur nga e gjithë kjo?
Pak, të paktën për momentin. Përballë koronavirusit, të gjithë kemi riparë përparësitë tona dhe interesi për mbrojtjen e mjedisit ka rënë në nivel të dytë. Sidoqoftë, po të përpiqemi të bëjmë disa konsiderata për situatën aktuale dhe atë afatgjatë.
I pari. Për të luftuar koronavirususin, ne u zhytëm në plastikë: doreza plastike, maska, veshje këpucësh dhe kostume mbojtëse në materiale jo natyrale. Pothuajse të gjitha të disponueshme, për t’i përdorur një herë dhe më pas për ti hedhur tej. Dikush do të thoshte … faleminderit mirësisë që u shpik plastika. Në këtë drejtim, vlen të përmendet se babai i plastikës është Giulio Natta, i vetmi Nobel në kiminë italiane. Një krenari e hulumtimit shkencor … kush e di se çfarë do të kishte menduar për gjithë diskreditimin e shpikjes së tij dhe për ringjalljen për shkak të koronavirusit.
Shqyrtimi i dytë ka të bëjë me faktin se bllokimi nënvizoi efektin e veprimtarisë njerëzore në mjedis. Disa vlerësime kanë treguar që bllokimi ka sjellë një ulje të emetimeve prej rreth 50%, mbi baza vjetore duhet të jemi në -10 / 15%. Një shtrëngim që tregon se si fati i ndotjes është kryesisht në duart tona. Duke i detyruar njerëzit të jetojnë në karantinë dhe punë nga shtëpia, ne do të zgjidhnim një herë e përgjithmonë problemin e ndotjes së mjedisit.
Atëherë, çfarë mbetet nga fushata e Gretës?
Dy gjera. Mbetet reflektimi që të gjithë ne u përballëm me një ngjarje katastrofike të pashembullt, në lidhje me stilin e jetës tonë. Sigurisht që koronavirus do të çojë në rishqyrtimin e tyre me një rivlerësim të makinave “zero kilometër”, i cili duhet të jetë më i qëndrueshëm në frontin e mjedisit.
Mësimi i dytë i sugjeron asaj që vetë Greta në një intervistë me CNN, thotë se “Njerëzit më në fund po kuptojnë se jeta jonë varet nga shkenca”. Vëzhgim i përsosur i cili, sidoqoftë, hap një diskutim shumë më të vështirë.
Fushata në rrjetet sociale duke kriminalizuar përdorimin e shisheve plastike kishte meritën e madhe të menjëhershme të mesazhit, i cili bëri të mundur trazimin e ndërgjegjes së njerëzve që panë një Zhan D’Ark të re te Greta. Por kjo nuk është e mjaftueshme. Në fakt, ekziston nevoja për shkencën.
Sidoqoftë, kriza ka treguar që shkenca ka kufij. Përpara koronavirus, ajo ka qenë e heshtur dhe e hutuar për një kohë të gjatë. Mesazhet e shkencëtarëve nuk ishin unikë: nga ata që pretenduan se virusi ishte “pak më shumë se një ftohje” dhe për ata që flisnin për të me terma katastrofikë, pa harruar dobinë e maskave. Ekspertët që dolën në media mund të llogariten me gishtat e duarve dhe secili prej tyre kishte mendimin e vet origjinal. Me pak fjalë, shkenca nuk foli me një zë të vetëm.
Kësaj duhet t’i shtojmë se shoqëria moderne është aq komplekse sa, edhe nëse pranojmë se i dimë të gjitha implikimet e problemit, zgjidhjet për t’u marrë me të janë të ndërlikuara dhe jo ekskluzivisht teknike në natyrë. Ne mendojmë për të gjitha gabimet e bëra në fazën e mbylljes dhe problemet që po trajtojmë në Fazën 2. Edhe çështja e mjedisit nuk është e ndryshme, mendimet midis shkencëtarëve nuk janë gjithmonë univokale.
Ndoshta ekziston një shkallë më e madhe e homogjenitetit, por problemi që lind janë përgjigjet për t’i dhënë zgjidhje problemit. Një fushatë kundër shisheve plastike nuk është e mjaftueshme. Çështja është të kuptojmë se cilat shishe, në mesin e atyre plastike, alumini, qelqi dhe çeliku, janë më të qëndrueshme duke marrë parasysh tërë ciklin jetësor të produktit. A duhet të inkurajojmë përdorimin e një materiali tjetër apo riciklimin e plastikës? Çështja është të kuptojmë stimujt për të siguruar energjinë e rinovueshme dhe kështu me radhë.
Fjalime me të cilat Greta nuk mund të ballafaqohet… kjo është sfida me të cilën duhet ta pranojmë mirë se edhe në shkencë nuk do të mund të japim përgjigje të njëzëshme. ©Marrë nga Huffington Post, përshtati LAPSI.al
Ne fakt kjo krize tregoi qe shkenca nuk i ka te gjitha pergjigjet, dhe eshte pikerisht ky momenti ku pika e varesise duhet zhvendosur drejt gjykimit te matur dhe lidershipit te guximshem. Problemi eshte qe kur ke qene per shume kohe i varur nga shkenca ato instikte the aftesi jane trashur. Kjo krize e tregoi kete gje. Lideret as nuk gjykuan, as nuk guxuan por ndoqen rrugen me te thjeshte per ta duke ia lene pergjegjesine shkences se pasigurte .
Mbase po t’i ishte referuar analizave shkencore Churchilli duhet te ishte dorezuar pa lufte perpara gjermaneve. Zgjidhja qe bene liderat tane ne kete situate ne fund mund te rezultoje me e mira apo me e keqja, por ajo qe mund te thuhet qe tani pa rezerve, eshte se nuk ishte zgjidhje prej lideresh por prej oportunistesh.