Shansi i fundit për të tentuar shpëtimin e sezonit në javët e mbetura, por Partizani sic duket nuk e donte, ose më saktë nuk kishte këllqe ta kapte. Në Niko Dovana kundër Teutës u luajt akti i fundit i një futbolli pa ide, pa alternative, pa fantazi, me këmbë të ngarkuara e me një dorëzim përbrenda që shfaqej në cdo pasim të gabuar, që sfumonte aksione të panumërta, aq sa në fund rastet e skuadrës kampione në dalje mund të numëroheshin me gishtat e njërës dorë. E të mendosh që ishte një ndeshje për tu fituar, gjithnjë nëse duhej mbajtur ende një shpresë e vakët për të arritur të paktën zonën Europiane, ndërsa tani me një humbje me Vllazninë rrezikon të mbyllet në playout.
E pra, ata që e cuan gjendjen e skuadrës aty, pa shpëtuar asnjë prej trajnerëve që provuan pankinën e nxehtë të të kuqve, nuk mund të ndryshonin sjellje, vetëm se në pankinë ishte ulur drejtori Olsi Rama, që duhet të shohë përgjegjësitë e të gjithëve, duke filluar nga vetja. Asgjë nuk funksionoi në klubin që duhej të fitonte dominimin e futbollit shqiptar, me investime shumë më të forta, financiarisht e numerikisht duke folur, edhe se Tirana e Kukësi, që në fushë treguan diferenca me Partizanin.
Asnjë prej të ardhurve nga jashtë nuk justifikoi pritshmëritë, e kjo tregon dështim të strategjisë së merkatos, asnjë objektiv nuk u arrit dhe kjo tregon dështim të strategjisë teknike. E si për të kompletuar dështimin administrativ, erdhi bllokimi i merkatos dhe gjoba për cështjen Cinari, që rrezikon të dënojë të kuqtë më shumë se cdo gjë tjetër në këtë sezon…