Një derbi pa histori, me një ekip që dominoi fushën dhe lojën që nga fillimi, me Simone Inzaghi që i dhuroi një mësim futbolli kolegut të tij Fonseca. “Në minutat e para u futëm mirë në lojë, por pastaj, nëse gabon me skuadra të tilla është vështirë të rikuperosh. Në pjesën e parë pësuam dy gola që nuk mund ti pësosh – shpjegoi tekniku portugez i Romës – Si në të parin ashtu dhe në të dytin Ibanez nuk kishte nevojë për ndihmë”.
Ishtë një dominim i vërtetë i Immobile dhe shokëve të tij, kundër një Roma që nuk shihej me sy dhe asnjëherë në gjendje të shqetësojë Reinan – në debutimin në derbin kryeqytetas pasi ka luajtur ato të Barcelonës, Liverpool dhe Milanos – përvec minutës së 85-të me Dzeko kur rezultati ishte krejtësisht i kompromentuar. Ai që kërkon ta harrojë sa më shpejt ndërqytetasen e parë është Ibanez, i cili me një pavendosmëri të paparë (rrëshqiti në rivënie) i dhuroi Lazios avantazhin e nënshkruar nga Immobile (14 ‘), një gol që kanalizoi tërë ndeshjen për lacialët. Pak i mbuluar nga Spinazzola, braziliani vuajti depërtimet dhe shpejtësinë e Lazzari, i cili gjithashtu e befason edhe në rastin e dyfishimit të Luis Albertos (23 ‘). Pritej reagimi i verdhekuqve, si kundër Interit, por nuk është mbrëmja e tyre, me skuadrën të ngadaltë në ndërtim dhe që nuk arriti kurrë të kapërcejë linjat e Lazios, që e kishte të thjeshtë të dilte në kundërsulme fatale.
Kështu, në pjesën e dytë Pau Lopez, më i miri kundër Interit, ishte i detyruar të bënte disa fluturime të komplikuara për të ndaluar Milinkovic-Savic dhe të pandalshmin Immobile. Me mungesën e pajustifikueshme të ofensivës së Romës, mund vetëm të parashikohej goli i tretë i Lazios. Inisiativa nisi nga këmbët e Lazzarit, me Akpa Akpro që i shërbeu Luis Albertos deri në kufij: spanjolli kishte gjithë kohën për ta kontrolluar dhe për ta dërguar topin në cep në të majtë të portierit. E gjitha kjo në minutën e 67 ’dhe, e çuditshme të thuash për një derbi, se minutat e mbetura ishin pak a shumë rutinë. Inzaghi rrëmbeu fitoren e tretë radhazi dhe u rishfaq në zonat e larta. Fonseca, del me kokën ulur dhe duhet të kuptojë pse ekipi i tij kundër të mëdhenjve shkrihet si bora në diell.