Për herë të dytë në tre vitet e fundit (Liverpool-Tottenham 2018-19), finalja e Ligës së Kampionëve flet anglisht: Manchester City-Chelsea konfirmon atë që është në thelb dominimi i futbollit ishullor në Evropë këtë sezon, duke marrë parasysh që Manchester United ka më shumë sesa një këmbë në finalen e Europa League dhe Arsenali mund të luajë shanset e tij kundër Villarreal. Për Blues do të jetë gjithashtu një mundësi për tu “hakmarrë” sepse në vitin 2008 ata humbën me penallti (me rrëshqitjen e Terry) kundër Manchesterit tjetër, ndërsa Citizens nuk duan të humbin shansin e tyre të parë në kupën me veshë të mëdhenj.
Kalendari i Premier League do të ofrojë të shtunën një shije të asaj që do të ndodhë më 29 maj në Stamboll: nëse në orën 18.30 City mund ekipin e Tuchel ata do të fitojnë titullin e tretë kombëtar të katër sezoneve të fundit. Kështu, Guardiola e mban gjallë ëndrrën e Trefishtë, pasi tashmë ka fituar Kupën e Ligës kundër Tottenhamit.
Por është gabim të nënvlerësosh Chelsea, që në gjysmëfinalet e FA Cup ka nxjerrë jashtë pikërisht Guardiolën dhe më 15 maj do të luajë trofeun e dytë të sezonit kundër Leicester. Një kuriozitet: Chelsea arriti në finalen e tretë të Ligës së Kampionëve me një trajner zëvendësues: në vitin 2008 Grant mbërriti pas shkarkimit të Mourinhos, në 2012 Di Matteo mori detyrën nga Villas-Boas duke marrë në shtëpi kupën, këtë vit ai që do ta provojë është Tuchel, që mbërrijë në vendin e Lampard.
Me finalen e tretë të Ligës së Kampionëve me sens unik, futbolli anglez ka ndarë më tej hendekun me atë italian (Milan-Juve 2002-03) dhe atë gjerman (Bayern Munich-Borussia Dortmund 2012-13) në këtë renditje të veçantë, duke dëshmuar për një dominim të rifituar pas viteve spanjollëve, që për të tretin sezon radhazi nuk sjellin një ekip të La Ligës në aktin përfundimtar.