Nga 219 persona që janë vrarë në Gaza, të paktën 63 janë fëmijë, sipas ministrisë së saj të shëndetësisë. Nga 10 personat e vrarë në Izrael, dy fëmijë janë midis të vdekurve, thotë shërbimi mjekësor i vendit.
Këtu janë historitë e disa prej fëmijëve që janë vrarë.
Fëmijët e familjes al-Kawalek, nga 5 deri në 17 vjeç
(Në foto: Nëntë-vjeçarja Yara (majtas) dhe pesë-vjeçarja Rula (djathtas) u vranë së bashku me disa anëtarë të familjes të Dielën.)
Kur një sulm izraelit goditi rrugën al-Uihda në qytetin qendror të Gazws herët të Dielën, të paktën 13 anëtarë të familjes së zgjeruar al-Kawalek besohet të jenë vrarë, të varrosur në rrënojat e shtëpisë së tyre.
Shumë nga viktimat ishin fëmijë, me njërën që thuhet se ishte më e vogël se gjashtë muaj.
“Ne nuk pamë asgjë tjetër përveç tymit,” tha një nga anëtarët e mbijetuar të familjes, Sanaa al-Kawalek për Felesteen Online. “Unë nuk mund ta shihja djalin tim pranë meje dhe po e përqafoja, por nuk shihja asgjë”.
Forcat e Mbrojtjes së Izraelit (IDF) e përshkruan bombardimin si “jonormal” dhe thanë se viktimat civile ishin të paqëllimshme. Një zëdhënës tha se sulmet ajrore kishin shkaktuar shembjen e një tuneli, duke sjellë me vete shtëpitë.
Midis të vrarëve ishin motrat Yara, 9 dhe Rula, 5. Të dy kishin marrë trajtim për trauma nga Këshilli Norvegjez për Refugjatët (NRC).
Ato ishin vajza të sjellshme që gjithmonë bënin detyrat e shtëpisë në kohë, i tha BBC-sw një nga mësuesit e tyre.
Një fotografi që qarkullon në internet thuhet se tregon 10-vjeçarin Aziz al-Kawalek, i vetmi anëtar i mbijetuar i familjes së tij të drejtpërdrejtë, i ulur pranë trupit të nënës së tij.
Ido Avigal, 5 vjeç
(Në foto: Ido Avigal, pesë vjeç, i cili u vra në një sulm me raketa të Hamasit.)
Viktima më e re nga pala izraelite mendohet të jetë Ido Avigal, një djalë pesë-vjeçar i vrarë të mërkurën e kaluar në qytetin jugor të Sderot.
Ido u vra brenda një dhome të fortifikuar në atë që ushtria izraelite e përshkroi si një incident “tepër të rrallë”.
Nëna e tij e kapi dhe e çoi në dhomën e fortifikuar kur ranë sirenat nga raketat të mërkurën në mbrëmje në Sderot, raporton Times of Israel.
Copas e raketës shpuan mbulesën metalike mbrojtëse të përdorur për të mbuluar dritaren e dhomës ku ai ishte, duke plagosur gjithashtu nënën e tij dhe motrën shtatë-vjeçare. Ai vdiq nga plagët disa orë më vonë.
“Ishte një pjesë e raketës që hyri në një kënd shumë specifik, me një shpejtësi shumë specifike dhe në një pikë shumë specifike,” tha zëdhënësi i IDF Hidai Zilberman për incidentin.
“Ne ishim në shtëpi dhe fëmijët ishin pak të mërzitur, kështu që gruaja ime Shani shkoi me ta në shtëpinë e motrës së saj dy ndërtesa më tej”, tha babai i Ido, Asaf Avigal.
“Më vjen keq që nuk i mora unë copat në vendin tënd”, tha Avigal në varrimin e djalit të tij. “Disa ditë më parë, ju më pyetët:” Babi, çfarë do të ndodhë nëse sirenat fillojnë të bien ndërsa ne jemi jashtë? ” Unë të thashë që për aq kohë sa do të ishe me mua do të mbroheshe. Unë gënjeva”.
Disa muaj më parë, z. Avigal dhe gruaja e tij kishin folur për atë që ishte një fëmijë veçanërisht i ndritshëm Ido, sikur të ishte një 50-vjeçar në trupin e një pesë-vjeçari. Ai shpesh e nxiste babanë e tij të linte kompjuterin dhe të kalonte më shumë kohë me të. “Mjaft me ekranet, rri me mua”, do të thoshte ai.
Nëna e Idos mbetet në spital.
Nadine Awad, 16 vjeç
Nadine Awad, një nxënëse 16-vjeçare arabo-izraelite, ishte me babanë e saj 52-vjeçar në orët e para të së mërkurës së kaluar, kur një raketë goditi makinën dhe shtëpinë e tyre, duke i vrarë të dy. Nëna e saj, e cila ishte gjithashtu në makinë, u plagos rëndë, thanë mjekët.
Kushëriri i Nadine, Ahmad Ismail, thotë se ai dëgjoi zhurmën e një rakete duke goditur nga brenda shtëpisë së familjes, në qytetin Lod, afër Tel Aviv, ku izraelitët arabë dhe hebrenj jetojnë së bashku.
“Ndodhi kaq shpejt,” i tha ai transmetuesit publik Kan. “Edhe sikur të kishim dashur të vraponim diku, nuk kemi një dhomë të sigurt”.
Nadine ishte një “vajzë shumë e veçantë” në vitin e parë të shkollës së mesme, e cila ëndërronte të bëhej doktoreshë, thanë ata që e njihnin.
Drejtoresha e shkollës së saj tha se ajo “kishte ëndrra për të ndryshuar botën”. “Ajo ishte një vajzë kaq e veçantë, një vajzë kaq e talentuar. Ajo donte të pushtonte botën,” i tha Shirin Natur Hafi radios lokale, raporton Times of Israel.
Nadine ishte përfshirë në një numër projektesh shoqërore të lidhura me shkencën dhe shkollat hebraike në zonë dhe ajo kishte planifikuar të merrte pjesë në një program studimesh biomjekësore, tha zonja Hafi.
Fëmijët e familjes al-Hadidi, 6 deri në 13 vjeç
(Në foto: Foshnja palestineze pesë-muajshe Omar Hadidi, që humbi nënën dhe vëllezërit e motrat e tij në sulmin ajror izraelit, shtëpitë e të cilit në Shati Refugee Camp u shkatërruan plotësisht, merr trajtim mjekësor në Spitalin Shifa në Gaza City, Gaza.)
Të Premten, katër fëmijët e Muhamed al-Hadidi – Suhayb, 13, Yahya, 11, Abderrahman, tetë dhe Osama, gjashtë – veshën rrobat e tyre më të mira dhe shkuan për të vizituar kushërinjtë e tyre afër, në kampin e refugjatëve Shati jashtë qytetit të Gaza, për të festuar Bajramin, i cili shënon fundin e Ramazanit.
“Fëmijët veshën rrobat e tyre të Bajramit, morën lodrat e tyre dhe u nisën për në shtëpinë e xhaxhait të tyre për të festuar,” u tha babai i tyre 37-vjeçar gazetarëve.
“Ata na thirrën në mbrëmje për të lutur për të qëndruar natën dhe unë thashë mirë.”
Të nesërmen, godina ku ata po qëndronin u godit. Vetëm vëllai i tyre foshnjë pesë muajsh, Omar, mbijetoi, pasi u tërhoq nga rrënojat ku ishte shtrirë pranë nënës së tij të vdekur.
“Ata ishin të sigurt në shtëpitë e tyre, ata nuk mbanin armë, nuk qëlluan me raketa,” tha Z. Hadidi për fëmijët e tij. “Çfarë bënë ata për ta merituar këtë? Ne jemi civilë”.
Mes rrënojave gjendeshin lodra për fëmijë, një lojë Monopol dhe, të ulur në banakun e kuzhinës, pjata të papërfunduara ushqimi nga festa.
“Kur fëmijët e mi shkuan të flinin, ata shpresonin që kur të zgjoheshin gjithçka do të mbaronte. Por ata janë zhdukur tani. Unë kam vetëm kujtesën e tyre dhe aromën e tyre në shtëpinë time,” tha Z. Hadidi për Gazetën Times në Londër.
Ibrahim al-Masry, 14 vjeç
Ibrahim al-Masry po luante me vëllezërit e motrat e tij në oborrin e shtëpisë së tyre në një lagje veriore të Gazës javën e kaluar, kur një raketë goditi, sipas raporteve.
Ibrahimi dhe vëllai i tij Marwan, dhe disa të afërm të tjerë, u vranë menjëherë.
“Çdo ditë në Ramazan ata luajnë në rrugë në këtë kohë para Iftarit,” tha babai i tyre, Youssef al-Masri për The Independent.
“Ne nuk e pamë atë duke ardhur, vetëm dëgjuam dy shpërthime të mëdha … Të gjithë vraponin në rrugë, fëmijët po rridhnin gjak, nënat qanin, gjaku ishte kudo”.
Vëllai i tyre, i quajtur gjithashtu Ibrahim, tha se ata kishin mbushur thasë me kashtë për t’i shitur në një treg vendas.
“Ne ishim duke qeshur dhe duke u argëtuar, kur papritmas ata filluan të na bombardojnë, gjithçka rreth nesh mori flakë,” i tha ai agjensisë së lajmeve AFP.
“Unë pashë kushërinjtë e mi duke marrë flakë dhe të copëtuar.” – shtoi ai.
Hamza Nassar, 12 vjeç
Hamza Nassar ishte larguar nga shtëpia e tij në Gaza të mërkurën e kaluar në mbrëmje për të marrë disa perime në mënyrë që nëna e tij të përgatiste një vakt për të thyer Ramazanin. Ai nuk u kthye kurrë në shtëpi.
Sulmet izraelite filluan pranë varrezave Abu al-Kas dhe e vranë atë, raportoi Al Jazeera.
Hamza ishte një fëmijë i mirë dhe një student i shkëlqyer, tha babai i tij.
Tala Abu al-Ouf, 13 vjeç
Tala Ayman Abu al-Ouf u vra së bashku me vëllain e saj 17-vjeçar.
E njëjta raketë që goditi shtëpinë e al-Kawaleks gjithashtu mori jetën e fqinjes së tyre 13-vjeçare, Tala Abu al-Ouf dhe vëllait të saj 17-vjeçar Tawfik.
Babai i tyre, doktor Ayman Abu al-Ouf, gjithashtu u vra në sulm. Ai ishte shefi i mjekësisë së brendshme në spitalin al-Shifa të qytetit të Gazës, ku ishte përgjegjës për përgjigjen ndaj koronavirusit.
Në ditët para sulmit, Dr. Abu al-Ouf kishte punuar më shumë dhe më gjatë në spital, thanë miqtë e familjes për BBC.
Mësuesja e Tala, e cila nuk donte të përmendej, e përshkroi atë si një “nxënëse të shkëlqyer” në klasën e shtatë.
Tala ishte “e interesuar për orët fetare dhe asaj i pëlqente të lexonte dhe të mësonte përmendësh Kuranin”, tha mësuesja për BBC, duke shtuar se ajo ishte gjithmonë e gatshme për provime.
Ajo gjithashtu kishte marrë pjesë një program për të ndihmuar fëmijët të trajtojnë traumat.
“Ata tashmë kishin vuajtur shumë,” i tha Hozayfa Yazji, menaxheri në terren i zonës së këshillit të refugjatëve.
“Kjo çmenduri duhet të ndalet … dhuna duhet të ndalet, në mënyrë që t’u japë këtyre fëmijëve një të ardhme.”
©LAPSI.AL