Nga Bergamo në Bergamo. Në ditën e përvjetorit të triumfit të Athinës ndaj Liverpool, Milani kthehet në Ligën e Kampionëve, shtatë vjet pas herës së fundit dhe e bënë duke fituar në fushën e Atalantas, ku gjithçka filloi dhe ndoshta aty do të mbaronte. Ishte dhjetor 2020, Djalli u shkatërrua 5-0 dhe epoka e shkurtër e Piolit dukej se ishte në fund, por që nga ajo ditë (dhe nga ajo e ardhjes së Ibras) trajneri rinisi, diti të kolaudojë ekipin më të ri të kampionatit dhe e bëri të rritet për ta sjellë deri në arritjen në Gewiss Stadium, që vërteton një hap të madh përpara dhe është një provë e rëndësishme e pjekurisë që lë pas përfundimisht etiketën e ‘Ibra-dipendent’: “Vitin tjetër ai do të luajë vetëm të mërkurën ”, bëri shaka Pioli në konferencën për shtyp.
“Unë do të doja të shihja ekipet e tjera pa kampionin e tyre për gjithë ato ndeshje”, tha trajneri pak më herët, duke folur për sulmuesin suedez, i cili edhe në Bergamo duhej të kufizonte mbështetjen e tij për ekipin me praninë në tribunë. Në kampionat, Ibrahimovic ka luajtur saktësisht gjysmën e ndeshjeve, pra 19, dhe llogaritë në ndeshjet pa të flasin për 11 fitore, 4 barazime dhe po aq humbje. Numrat që vlerësojnë më tej punën e Pioli dhe stafit të tij, të cilët edhe në vështirësitë e një sezoni të kushtëzuar nga shumë dëmtime e kanë mbajtur Milanin në Ligën e Kampionëve dhe pas viteve të vuajtjeve dhe rezultateve zhgënjyese, më në fund duket se kanë gjetur mënyrën e duhur për të hapur një cikël.
Një cikël nga i cili me siguri nuk mund të përjashtohet Frank Kessie, i cili në stadiumin e tij të vjetër u ngjit në skenë me një dygolësh që vërtetoi ftohtësinë e tij nga njëmbëdhjetë metra. Mesfushori është ndoshta simboli i vërtetë i rritjes së përgjithshme të ekipit, i aftë të kalojë ato kufij mendorë që i pengonin kuqezinjtë të bënin hapin vendimtar pikërisht në skenën më të bukur. Një kapërcim në kualitet që mund të vijë gjatë verës me disa blerje të synuara (absolutisht i nevojshëm një ‘zëvendës-Ibra’) që sharmi dhe milionat e Champions mund ta lehtësojnë, me blerjen përfundimtare të Tomori (ndër më të mirët edhe në Bergamo) dhe mbi të gjitha rinovimet me Donnarumma dhe Calhanoglu.
