Rruga është e shënuar: Antonio Conte po përgatitet të largohet nga Interi. Çështje orësh, ndoshta ditësh, koha vetëm për të rënë dakord me pronarët për kushtet e një ndarje konsensuale, që do të thotë as shkarkim (Suning nuk ka ndërmend ta bëjë këtë) as dorëheqje. Do të kërkohet një pikë takimi, duke pasur parasysh vitin e fundit të kontratës ende në fuqi (një dalje e mirë me pak fjalë), askush nuk dëshiron që situata të degjenerojë. Përkundrazi. Por mes nevojave të pronarëve dhe ambicieve të teknikut ka distanca të paplotësueshme. Presidenti Steven Zhang përshkroi situatën tek drejtuesit zikaltër, me nevojën për shkurtime evidente në bilancin e pagave dhe një merkato që do të duhet të mbyllet me një tepricë të fortë, kështu që nuk ka investime të mëdha dhe shitjen e mundshme të të paktën një lojtari të madh. Kushte që, më pas, Marotta dhe Ausilio i propozuan Contes: fjalët e Stellinit, zëvendës i besuar i trajnerit zikaltër, pas ndeshjes me Udinese do të lexohen në këtë pikë si një refuzim i sjellshëm drejtuar pronarëve.
E ardhmja e Antonio Contes në këtë pikë (duke përjashtuar ndryshime të bujshme natyrisht) do të jetë larg Milanos dhe me shumë gjasa Italisë. Në një kontekst si ai aktual, nuk ka asnjë klub në Serie A që mund të përballojë një trajner me ambicie të tilla (dhe kërkesa ekonomike), por nga ana tjetër nuk ka gjasa që i njëjti Conte të dëshirojë të fillojë nga këtu. Pa përjashtuar apriori mundësinë e një viti sabatik, në tryezë janë hipotezat angleze (Tottenham dhe Manchester United) dhe ajo spanjolle, me Real Madrid, që mund të zëvendësojë Zidane në largim, me trajnerin tashmë të kërkuar tre vjet e gjysmë më parë.