Jetonte në rrugë shtatë vjet më parë. Pa para, vërdallë në Brighton, një qytet në Anglinë jugore, gati 8 kilometra nga shtëpia, në Yaoundé. Të shtunën Cyrille Tchatchet II, një refugjat nga Kameruni, do të synojë titullin olimpik në peshëngritje (kategoria 96 kg). Në qershor Cyrille u zgjodh për ekipin e refugjatëve të IOC, “Ndjehem sikur kam rilindur. Është një ëndërr e realizuar”, tha ai. “Jam krenar, dërgoj një mesazh të madh shprese dhe solidariteti. Jam shumë i ngazëllyer që jo vetëm përfaqësoj veten time, por rreth 80 milionë njerëz të zhvendosur në të gjithë botën. Përfaqësimi i refugjatëve dhe i të zhvendosurve do të jetë një përgjegjësi e madhe, ”shtoi ai.
I diplomuar për infermieri, Cyrille Tchatchet II ishte i impenjuar në fushë në valën e parë të pandemisë në Britani. Por rruga e tij ka pasur shumë pengesa, që kur në vitin 2014, pasi kishte marrë pjesë në Lojërat e Komonuelthit 2014 në Glasgow, vendosi të mos shkonte në shtëpi, sepse nuk ishte i sigurt. Ai u largua nga hoteli me çantën e shpinës, disa rroba dhe për dy muaj jetoi në rrugët e Brighton, duke fjetur nën një urë, pa para dhe pak për të ngrënë, derisa ra në depresion. “Ishte një përvojë shumë e vështirë. Mu desh të ikja. Isha shumë i ri, shumë i frikësuar. Nuk kam menduar shumë për të ardhmen, ”kujton ai.
E shpëtoi një telefonatë nga një organizatë bamirësie që mbështet ata që janë në vështirësi emotive. Kërkesa e tij për azil u refuzua disa herë, dhe për dy vjet ai u transferua në tre institucione paraburgimi. “Gjithmonë mendon: çfarë po bëjnë ata? A do të më dëbojnë?”. Ndërsa ishte në pritje, ai u zhyt përsëri në sport, u kthye në stërvitje, fitoi pesë tituj anglezë, tre tituj britanikë dhe pesë rekorde kombëtare në dy kategori peshe. “Nëse stërvitesh, harron mendimet e këqija. Sporti luajti një rol shumë të rëndësishëm në rimëkëmbjen time, ”shpjegoi ai. Në 2016, mbërriti leja e azilit dhe pasi u kurua për vite për depresionin, Tchatchet II filloi të studionte infermierinë për shëndetit mendor në Universitetin Middlesex në Londër, duke ndjekur shembullin e mjekëve që e ndihmuan atë të luftonte vështirësitë psikologjike. “Në Kamerun, depresioni as që mendohet – shpjegoi ai -. Nëse ke skizofreni, ata ndoshta do të thonë që ju jeni një shtrigan, je bashkuar me një kult ose po paguan për një gjë të keqe që keni bërë”, tha ai.
Ai punoi 12 orë në ditë 3 ose 4 herë në javë, kohën e tij të lirë ia kushtoi trajnimit dhe falë bursës së IOC tani është në Tokio, para se të mendonte për specializimin pasuniversitar. “Të jesh refugjat nuk do të thotë që je më pak i rëndësishëm se njerëzit e tjerë. Të jesh refugjat në Lojërat Olimpike ose infermier u jep një mesazh të fortë njerëzve që mendojnë se refugjatët po vijnë për të marrë punën e njerëzve të tjerë, kriminelë që ikin nga gjërat”.