Përpara se të kritikohet, është e drejtë edhe të pranohet shkalla e asaj që ka arritur Presidenti Macron. Nuk po bëhet mjaftueshëm për këtë, por kjo është hera e parë që një president i Republikës së Pestë, rizgjidhet.
Po. Është e vërtetë. Presidentët e kanë rimbajtur Elysee edhe më parë. Por si François Mitterrand në 1988 dhe Zhak Shirak në 2002 ishin pothuajse në opozitë në periudhën para votimit.
Në të dyja rastet, qeveria ishte në duart e armiqve të presidentit, për shkak të zgjedhjeve parlamentare afatmesme. Edhe pse në detyrë, Mitterrand dhe Chirac ishin politikisht të pafuqishëm, por kjo duket se i ndihmoi kur “rrota u kthye përsëri” dhe ata e gjetën veten përsëri në krye. Sa i përket fitores së De Gaulle në 1965, ai nuk ishte zgjedhur kurrë nga populli.
Pra, Emmanuel Macron është presidenti i parë në kohët moderne që pasi ka drejtuar për një mandat të plotë çdo aspekt të politikës së jashtme dhe të brendshme, ka fituar sërish besimin e popullit.
Ai e ka bërë këtë me dy metoda, e para prej të cilave premton mirë për 5 vitet e ardhshme, e dyta më pak.
Rezultatet tregojnë se të fshehur nën masën e mediave sociale, të pasurit arrogantë parisienë, turma e zemëruar provinciale, por edhe miliona francezë të shtresës së mesme mendojnë se Emmanuel Macron nuk ka qenë aspak një president i keq.
Këta njerëz vlerësojnë se papunësia nuk është më një çështje politike, kryesisht për shkak të reformave të Macron. Ata mendojnë se trajtimi i tij i Covid-it ishte kompetent dhe ata (ndoshta) pajtohen se rritja e moshës së pensionit është e pashmangshme.
Ata gjithashtu dallojnë një lider që mund të mbajë më shumë në skenën ndërkombëtare. Ata janë të kënaqur që është dikush në Elysee me shtatin për të folur drejtpërdrejt me Putin edhe nëse kjo ishte një përpjekje e pafrytshme.
Dhe ata mendojnë se nën Macron, Franca mund të aspirojë të marrë drejtimin në Evropë, në një kohë kur vizioni i tij për autonomi më të madhe ushtarake dhe ekonomike për BE-në po duket gjithnjë e më i rëndësishëm. Kontrasti në këtë front me Marine Le Pen nuk mund të mos ishte më i fortë.
Sidoqoftë, aspekti i dytë i metodës së ndjekur nga Macron është më problematik dhe këtu nisin problemet.
5 vjet më parë, Macron bëri një lojë të shkëlqyer brenda politikës franceze.
Duke pushtuar elektoratin e qendrës, ai shkatërroi dyshen e vjetër të konservatorëve dhe socialdemokratëve dhe duke përdorur fuqinë e Republikës së Pestë të De Gaulle, ai instaloi një sistem qeverisjeje shumë të personalizuar dhe shumë të përqendruar nga Elysee.
Opozita u detyrua të qëndrojë në “ekstremet” majtas apo djathtas, për të cilat ai besonte se nuk mund të përbënin kurrë një kërcënim real. Deri tani ka pasur të drejtë, siç e tregojnë edhe këto zgjedhje.
Por këto zgjedhje kanë demonstruar edhe diçka tjetër: se gjithnjë e më shumë njerëz në Francë tani janë të përgatitur të përqafojnë “ekstremet”. Ata e bëjnë këtë sepse falë revolucionit të suksesshëm të Macron nuk kanë ku të shkojnë tjetër nëse nuk duan atë.
Shumë prej këtyre votuesve – veçanërisht miliona që votuan për kandidatin e së majtës ekstreme Jean-Luc Mélenchon – tani duan hakmarrjen e tyre ndaj kreut të shtetit të sapozgjedhur.
Ata shpresojnë se mund ta bëjnë këtë në zgjedhjet parlamentare që do të mbahen në qershor. Por nëse kjo nuk funksionon, ata ëndërrojnë për një “raund të tretë” social në shtator që mund të marrë formën e demonstratave kundër Macron në rrugë, veçanërisht nëse ai deri atëherë nuk ka nisur një valë të re reformash.
Emmanuel Macron, pa dyshim do të fillojë këtë mandat të dytë duke premtuar një lloj të ri qeverisjeje. Ai thotë se do të jetë më shumë dëgjues i qytetarëve. Ai e di se ka plagë që duhet të shërohen. Problemi është se ai e ka thënë një gjë të tillë edhe më parë dhe shumë njerëz thjesht nuk e besojnë më.
“Këto zgjedhje treguan se ka dy Franca kundërshtare. Gjithashtu zbuluan një tendencë në rritje për herë të parë që njerëzit të thonë se kampi i kundërt nuk është legjitim.
Zgjedhjet e kaluara përfunduan gjithmonë me dikë që njerëzit e njihnin si president të të gjithë francezëve. Nuk jam e sigurt se është më kështu” – thotë gazetarja Natacha Polony. ©Marrë nga BBC, përshtati në shqip LAPSI.al
HOMOT BRITANIKE
Ne kurre nuk mund te bejme zgjedhje si Franca.
Ne radhe te pare ne nuk mund te bejme zgjedhje pa vjedhur votat, dhe keshtu qeveria nuk
eshte e legjitimuar.
Se dyti, nese ne France ka te pakenaqur me qeverine se nuk po ben sa duhet per popullin
ketu qeveria eshte ne antagonizem dhe ne raporte armiqesore me opoziten dhe popullin
opozitar dhe ben ceshte e mundur per tua nzire jeten, duke i menjanuar jo vetem nga
vendimmarrja, jo vetem nga punesimi ne administraten dhe ndermarrjet shteterore, duke
zbatuar ligjin si ndeshkim ne menyre selektive, duke u vene spiune patronazhues dhe duke
i skeduar ne listat e zeza te patronazhisteve te partise, duke u marre rushfete te paperballueshme
per sherbime qe u takojne me ligj, duke u shembur shtepite dhe cdo lloj forme per tua
bere jeten te pamundur ne Shqiperi me qellim per ti larguar nga Shqiperia.
Me 94% të votave… Emrat e Berishës për kryetarë degësh fitojnë si në “kohën e Partisë”
Me mire berisha sesa moterqirat e rilindjes
Ky eshte nje dava bythqiri. 100 here me mire lepen.
Në konfidencë, dëshmitarët e atij takimi treguan fjalët që Berisha dhe Alibeaj shkëmbyen:
“Sali Berisha: Enkelejd, ti e di që unë e ka problem cigaren.
Enkelejd Alibeaj: Doktor, e di, por nuk e fik”.
po flitet per macronin kari
Kari te hyfte e mos te dalte deri kur salihu te filloje revolucionin demo kratik
Paske endra erotike me salen o socialist i thek. Ca ju ka bere edvin rama. Ore po mire e dini ju qe eshte me kartel ? Po po eshte me kartel mjekesore.
Berisha merr mbështetjen e Kujtim Gjuzit: Ti s’je i vdekur e as kufomë, na ke në krah ne konservatorëve baca Sali
Sali Berisha, hapur nuk është me Moskën, por hapur është kundër SHBA, gjersa ka inicuar edhe një “referendum online” ndaj zyrtares më të lartë të SHBA në Shqipëri.
Peticioni online, në thelb është një mekanizëm i pabesueshëm e i manipulueshëm
Mos harroni inceneratoret dhe edi ramen qe eshte me kartel mjekesore. Mos i harroni keto. Tipike vazhdueshmeria e sorosit. Shifni e beri luften. Trauma te forta ka, tani keta francezet qe fituan me ke e kane kur flasin per plaga qe duhen sheruar ? Se icik wi shume kane abuzuar kwta me kartela dhe me semundje mendore
Vertet kane abuzuar shume. Si ka mundesi. Me kartel dhe me trauma te kene kaq shume pushtet. Me erdhi keq kur pashe ramen qe sheh projekte. Kam nje dekade qe po mundohem te ec me karriere ne tirane por keq puna. Te gjithe shoket te njejten gje thone, e bejme nga halli skemi gje ne dore ne.
Kur në gjithë botën firmosen peticione kundër presidentit Putin, Sali Berisha firmos në Tiranë peticione kundër presidentit Biden.
Shpresa e tij, se paraqitja si një viktimë e SHBA, do ta mbrojë atë nga drejtësia dhe do t’i japë mbështetje popullore, e bën atë një identitet politik putinian, që mendon se jeton në Moskë dhe jo në Shqipëri.
Franca e percare…cila France? AfroArabia te shfaqet kudo ne sheshet e Tulonit, Nices, Lionit, Bordose, Montpeljese etj. Me lehte sheh francez ne Algjer se sa ne Marseje. Parisi ka francez tashme Kullen, Harkun e Triumfit, Varrezat e Per Lazhese, gjithcka tjeter eshte AfroArabi.
Europa, ajo e vertete me europiane gjendet vetem ne Lindje te kontinentit, Perendimi me kohe eshte kthyer ne AfroArabi.
Londra si Bombei, Mynihu si Stambolli, Roma si Adis-Abeba, ne Molembekun e Brukselit policia nuk guxon te futet, Europa Perendimore eshte si Perandoria e Romes qe dyndjet e Barbareve i shihte, por nuk mund ti ndalte dot duke rene nen kembet e tyre.
Islami ate qe nuk e beri dot me Sulltanet ne Mesjete, po e realizon me Emisater e tij sot, Ushtrine e Klandestineve te paisur me shtetesi europiane nga dallkauket e zyrave te Brukselit.