Arsyet për të qëndruar në Londër, Antonio Conte duket se i ka të gjitha. “Është një nga arritjet më të rëndësishme të arritura në karrierë”, këto ishin fjalët e tij pas fitores vendimtare 5-0 ndaj Norëich. Ishte një sipërmarrje e vërtetë për ish-trajnerin e Juventusit dhe Interit, i cili në javën e njëmbëdhjetë kishte marrë drejtimin e një ekipi në vendin e nëntë në kampionat, duke e shndërruar atë në një formacion që arriti deri në zonën e Champions, objektivi sezonal që kishte vendosur shoqëria.
Duhet konsideruar në fakt një arritje e madhe, sidomos në një kampionat të nivelit të lartë si Premier. Një kualifikim që vlen sa një kupë, në mos më shumë: “Jo vetëm kur ngre trofe je i kënaqur, ne kemi arritur nivelin më të lartë: në nëntor situata nuk ishte e mirë, klubi ndryshoi trajner dhe ne u përpoqëm të gjenim zgjidhje. Jam i lumtur, edhe pse nuk kam ngritur një trofe.”
Në fakt, impulsi i dhënë nga Conte ishte vendimtar. 17 fitore në 28 ndeshje, me të cilat ishte e mundur të korrigjohej një boshllëk në pikë që fillimisht dukej i pakalueshëm. Por, në javën e parafundit, erdhi parakalimi vendimtar ndaj rivalëve të Arsenal. Karizma dhe vendosmëria e trajnerit italian janë cilësi të njohura në çdo cep të Europës, aq sa janë të shumtë ata që e imagjinojnë Antonio Conten në skena edhe më vezulluese se ajo e Spurs.
Edhe pse objektivi i turneut kontinental maksimal është arritur dhe kjo i mundëson trajnerit të ulet në një tryezë me të mëdhatë e Europës, mbetet ndjesia se largimi i tij është i mundshëm. Kupa me veshë të mëdhenj është në fakt ajo që i mungon karrierës së Contes për të hyrë në Olimpin e më të mirëve. Pikërisht në këtë pikë, ambiciet e tij shkrihen me ato të PSG-së së Sheikh Al-Khelaifit, në kërkim të një lideri për të sjellë skuadrën më të pasur në Evropë në triumfin në Champions League.