Edhe një njeri i fortë si Hristo Stoichkov, Topi i Artë i vitit 1994, përlotet dhe mezi mbajti emocionet në një intervistë për ESPN, kur kujtoi mikun e tij të ngushtë Diego Armando Maradonën, që e konsideron lojtarin më të mirë të kohës së tij dhe ndoshta të të gjitha kohëve.
NDJENJA E FAJIT – Sulmuesi i Barcelonës dhe i Kombëtares bullgare, që arriti në katër më të mirat në Botërorin e vitit 1994 e ku faktikisht u shënua edhe fundi i karrierës së Maradonës, foli për ndjenjën e tij të fajit. “Ndihem fajtor që nuk e largova nga grabitqarët që e rrethonin. Nuk mund t’i përkufizoj ndryshe, më bezdisnin të gjithë ata burra me kostume e kravata që i rrinin pranë. Ndonjëherë më ndodh akoma, sidomos kur mendoj për të, të pyes veten për miqësinë tonë. E kam pyetur veten nëse mund të kisha bërë diçka ndryshe, ndonjëherë ndihem pak në faj”.
MIQËSITË – Stoiçkov ka pak dyshime. Maradona ishte i ndikuar nga miqësitë e tij. “Ai nuk u distancua kurrë, pavarësisht se ata djem në fund nuk bënë gjë tjetër veçse e bënë të ndihej keq më vonë. Në planin personal kam qëndruar në kontakt me të deri në vitin 2016. I kisha të gjithë numrat e telefonit të tij dhe flisnim shumë shpesh. Herën e fundit, ende e mbaj mend, ishte më 2 shkurt të atij viti. Atëherë Diego më telefononte gjithmonë në ditëlindjen time. Nuk e harronte kurrë. Pastaj u përpoqa vazhdimisht të kontaktoja me të, por ose ai flinte, ose pushonte, ose po luante, ose po përpiqej të ecte”.
HIDHËRIMI – Hristo bëri të ditur se kishte kaluar një periudhë të keqe në Botërorin 2014. “Isha në Maracana kur kombëtarja e Argjentinës humbi në finale ndaj Gjermanisë. E lotët më erdhën sepse pashë Leo Messin të mërzitur. Më vjen shumë keq. Ndonjëherë mendoj se nëse Albiceleste fiton Kupën e Botës, Diego do të mund të zbriste nga lart dhe do të bënte xhiron nëpër fushë. E desha shumë, e pashë të vuante aq shumë sa tani kam vetëm një dëshirë për të. Shpresoj që ai mund të prehet në paqe”.