Sky News për Shqipërinë: Ende mbahet mbrapa nga reputacioni dhe nga varfëria

Britaniku mesatar fiton gjashtë herë më shumë se shqiptari mesatar, shkruan media britanike Sky News në një shkrim për Shqipërinë, ku flet për kufijtë, emigracionin dhe Rita Orën.

Një komb që dëshiron të punojë me fqinjët dhe të zgjerojë horizontet, por ende mbahet mbrapa nga reputacioni dhe nga varfëria e tij, shkruan më tej media.

SHKRIMI I PLOTË
Rajoni i bukur kufitar shqiptar ku vrapuesit e armëve dhe kontrabandistët e njerëzve hyjnë në BE

Ka vende në Shqipëri që janë jashtëzakonisht të bukura, të bekuara me maja të larta, ujë bruz ose pyje të harlisur. Dhe ndonjëherë, të tria njëherazi.

Në këtë ditë, ne po ecim nëpër një shtrat lumi të tharë, dielli po bie dhe malet janë përpara nesh.

Në anën tjetër të kurrizit është vija ku ndalon Shqipëria dhe fillon Greqia.

Dhe, sigurisht, kur arrini në Greqi, ju keni hyrë gjithashtu në Bashkimin Evropian, ku vizitorët mund të bredhin lirshëm.

Kjo është arsyeja pse ky rajon kufitar, me shtigje të fshehura dhe pyje të dendura, ka qenë prej kohësh i lidhur me kontrabandën, trafikun e armëve, trafikimin e qenieve njerëzore dhe të gjitha llojet e tjera të krimit të zymtë ndërkufitar.

Brenda fushëpamjes, duke u afruar gjatë gjithë kohës, janë një grup tendash të shkatërruara.

Sepse kjo nuk është një histori për turizmin, por për kufijtë, krimin dhe përpjekjen e dëshpëruar të një vendi për t’i shpëtuar reputacionit të vet.

Krahas meje është Christian Winkler, një oficer policie gjerman, i cili tani e gjen veten duke ecur me hapa përtej këtij deti me guralecë.

Z. Winkler është këtu në detyrë në Frontex, agjencia e specializuar e forcave kufitare evropiane.

“Sot në mëngjes, ne i pamë këto tenda nga atje lart,” thotë ai, duke treguar disa ndërtesa të vendosura mes pyjeve në anë të maleve. “Një tendë nuk është e dyshimtë, por pesë ose gjashtë ia vlen të vini për të parë.”

Ndërsa afrohemi, Z. Winkler, një burrë me përvojë dhe i zhytur në mendime, heq armën në brez, por lejon oficerët shqiptarë të udhëheqin rrugën. Nëse do të bëhet një arrestim, iu takon atyre.

Por nuk ka. Njerëzit kanë qenë këtu, por tani çadrat janë bosh. Minjtë u janë shmangur maceve.

Ekipi i Frontex në Shqipëri përfshin oficerë nga Gjermania, Rumania, Kroacia, Hungaria dhe më gjerë.

Ata janë atje për të ofruar përvojë dhe mbështetje, por edhe si një demonstrim se BE-ja vlerëson kufijtë e saj.

“Ne punojmë shumë mirë me kolegët tanë shqiptarë”, thotë Cristian Crainic, i cili është nga Rumania.

“Çdo kufi është shumë i rëndësishëm për Bashkimin Evropian. Ne duhet të kemi kufij të sigurt.”

Dhe kështu është që ne shikojmë sesi autobusët kontrollohen nga pasagjerët e tyre, skanohen dhe më pas inspektohen me pajisje të specializuara, ndërsa valixhet dhe çantat e shpinës pastrohen në mënyrë të ngjashme.

Ka qenë një kohë, kështu na thonë, kur ky kufi rridhte si një tub i vjetër, por jo tani.

Pyetja, megjithatë, është nëse problemet janë zgjidhur apo thjesht janë zhvendosur.

Mësimet nga Britania mund të sugjerojnë këtë të fundit. Si fillim, reputacioni i keq i Shqipërisë si një lidhje e krimit demonstrohet nga tregtia e drogës në Londër, në të cilën mbizotërojnë bandat shqiptare.

Dhe ka njerëz që bëjnë kontrabandë. Disa vite më parë, numri i shqiptarëve që kalonin Kanalin me varka të vogla ishte në dhjetëra. U ngrit dhe u ngrit dhe tani ka shpërthyer.

Gjatë gjashtë muajve të parë të këtij viti, rreth një në gjashtë persona që mbërrinin në Britani me një varkë të vogël ishte shqiptar; që nga ajo kohë, sipas ish-sekretares së Brendshme Priti Patel, ajo është rritur jashtëzakonisht, aq sa shumica e të ardhurve gjatë dy muajve të fundit – rreth 60%, thotë ajo – kanë ardhur nga Shqipëria.

Disa nga këta, sigurisht, do të jenë azilkërkues legjitimë. Por Shqipëria nuk është në luftë – është e vështirë të shmanget përfundimi se shumica e këtij fluksi janë emigrantë ekonomikë, jo refugjatë.

Pra, çfarë po e shkakton këtë nxitim?

“Ka faktorë tërheqës dhe shtytës për shqiptarët,” tha Saimir Boshnjaku, drejtor i policisë së imigracionit të Shqipërisë.

“Mbretëria e Bashkuar është një vend tërheqës për shumë arsye. Kontrabandistët po përpiqen të gjejnë pikën më të dobët në sistem, kështu që ne duhet të gjejmë një mënyrë tjetër për t’i parandaluar dhe për t’i vënë para drejtësisë – njerëzit që kanë të bëjnë me trafikimin apo kontrabandën e njerëzve dhe dërgimin e tyre para gjykatës.

“Disa njerëz po abuzojnë me sistemin kur kërkojnë azil. Ata po shkojnë atje për një jetë më të mirë. Ndoshta ata kanë disa miq ose të afërm, por ata po shkojnë për arsye ekonomike – për të pasur më shumë para në xhep.”

Po bandat kriminale që organizojnë kontrabandën e njerëzve, duke ofruar me paturpësi udhëtimet e tyre në postimet e mediave sociale?

“Videot e TikTok janë marketing,” më thotë ai me një ngritje të lehtë supet. “Ata duhet të gjejnë sa më shumë njerëz për të fituar para”. Beteja me bandat kriminale, thotë ai, është e zakonshme në mbarë botën.

“Ata po përpiqen të zgjerojnë lidhjet e tyre dhe ne po përpiqemi t’i dërgojmë para drejtësisë… është një lojë.”

E megjithatë i bën dëm të madh reputacionit të Shqipërisë. Njerëzit që takova këtu nuk mund të kishin qenë më mikpritës apo më të ngrohtë, por opinioni botëror për këtë komb është i lidhur me një mosbesim kronik të ndërtuar nga veprimet e kriminelëve shqiptarë.

Natën që mbërrijmë në Tiranë, kryeqytetin plot zhurmë, po bëheshin përgatitjet për një koncert falas nga Rita Ora – e cila lindi në Kosovë nga prindër shqiptarë, por u dërgua në Londër si refugjate në foshnjëri.

Ajo mbetet një heroinë në Shqipëri, duke dalë në skenë me një fustan që tregon flamurin kombëtar dhe flet për adhurimin e saj për vendin.

“Ajo është një yll botëror dhe ne jemi shumë krenarë për të,” më tha një pjesëmarrës i koncertit. Ai e donte atë dhe gjithashtu e donte Britaninë, një vend me “një ekonomi të mirë dhe një shoqëri të mirë”.

A do të donte të shkonte atje?
“Të gjithë do të donin të shkonin atje”, erdhi përgjigja.

Shqipëria është një problem. Një vend që ndodhet në Evropë, por që njihet pak; një komb që dëshiron të punojë me fqinjët e tij dhe të zgjerojë horizontet e tij, por ende mbahet mbrapa si nga reputacioni ashtu edhe nga varfëria e tij (britaniku mesatar fiton gjashtë herë më shumë se shqiptari mesatar).

Nga 10 milionë shqiptarët në botë, dy të tretat jetojnë jashtë vendit. Është një komb që di për migrimin dhe dëshirën për një jetë më të mirë.

Ndoshta nuk është çudi që njerëzit largohen nga ky vend dhe shkojnë drejt plazheve të Francës veriore, në kërkim të një kalimi nëpër Kanal.