Pas humbjes së rëndë në shtëpi ndaj Romës së mikut Mourinho, Interi po mendon se çfarë të bëjë. Si gjithmonë në këto raste, në bankën e të akuzuarve i pari është trajneri. Shoqëria u bë menjëherë gardh rreth Simone Inzaghi, por përshtypja është se litari është gati të këputet. Sidomos pas asaj që ndodhi të premten, në prag të ndeshjes në San Siro. Ish-trajneri i Lazios, në fakt, e kishte mbrojtur qëndrimin e tij me fjalë që duket se nuk i kanë pëlqyer sidomos pronarëve. “Ku shkoj unë sjell trofe dhe të ardhura”, ishin fjalët e Inzaghi.
Veç se tani po vijnë humbje të papritura, me një renditje kampionati që i sheh zikaltrit dhjetë pikë nga kreu. E për më tepër janë në një situatë vërtet delikate në Champions League, ndonëse në një grup të vështirë. Të martën, kur Barcelona të mbërrijë në “Meazza”, një tjetër mbrëmje e vështirë mund të përjetohet. Megjithatë, përshtypja është se Inzaghi nuk e rrezikon vendin, të paktën deri në ndalesën e gjatë për Botërorin.
ALTERNATIVAT
Sigurisht që trajneri është vënë nën vëzhgim të fortë nga shoqëria, shkalla e acarimit e të cilës është në nivelet më të larta. E mungesa e Lukakut nuk mjafton për të justifikuar rezultatet. Por ndryshimi i drejtimit teknik tani do të ishte i padobishëm nëse jo i dëmshëm. Jo vetëm sepse do të ishte e nevojshme të gjendej një zëvendësues i aftë për të marrë ekipin në rrugë e sipër, por edhe sepse do të ishte një problem ekonomik me peshë. Nisur nga buxheti me të kuqe, ajo i shkarkimit është zgjidhja ekstreme. E duhet marrë në konsideratë vetëm në rast kolapsi të vërtetë në 2-3 ndeshjet e ardhshme.
Teknikët më të mirë kushtojnë: janë të lirë Tuchel, Pochettino dhe Zidane, për të përmendur disa. Ndërsa një provizor me pagë të ulët nuk jep garancitë e nevojshme për të gjetur rrugën e duhur. Më mirë të vazhdohet pa tërmete të mëtejshme dhe të pritet që stuhia të kalojë. Por Inzaghi dhe Interi nuk kanë qenë kurrë kaq larg.