Fiton me krahët, në qendër nuk çan dot më. Megjithatë, të shënosh është gjithnjë e më e vështirë. Ashtu si goditjet në portë, sepse mbrojtjet janë më të organizuara, më “të shkurtra” se në të kaluarën. Portieri sot duket si Libero i vjetër, “lojtari i njëmbëdhjetë” nënvizoi Arsène Wenger, kreu i futbollit të FIFA-s. Duelet “një kundër një” thuajse janë zhdukur në favor të një loje kolektive. Dhe shumë vrapojnë, ndoshta keq, nëse është e vërtetë që skuadrat me më shumë kilometra të përshkuar janë jashtë. E ajo që vrapon më pak, Argjentina, është në çerekfinale. Megjithatë, Argjentina ka Messin që për fat i shpëton të gjitha klasifikimeve laboratorike.
RAPORTI
Dje FIFA prezantoi raportin teknik në lidhje me fazën e grupeve, punën e bërë nga Wenger me teknikët Jurgen Klinsmann, Cha Du Ri, Pascal Zuberbuhler dhe Alberto Zaccheroni. Një panoramë interesante, por pak shqetësuese nëse futbolli do të vazhdojë të perfeksionojë mbi të gjitha fazën e mbrojtjes. Wenger nënvizon se askush nuk i përfundoi grupet me pikë të plota, sepse përpjekja fizike ishte shumë e lartë. 31% e skuadrave patën në ndeshjen e dytë rezultat të kundërt me të parën. Pjesa e parë dhe e dytë ishin gjithashtu shumë të ndryshme (Japonia përmbysi Gjermaninë dhe Spanjën).
GOLAT
Pika e moskthimit ishte Italia ’90, me një mesatare prej 2.1 gola për ndeshje. Që atëherë, FIFA ka studiuar në çdo mënyrë se si të rrisë golat, duke filluar me ndalimin e pasimit te portier. Edhe “Vizioni” i Presidentit Infantino, nxit strategji (sportive dhe rregullore) në favor të golave. Por kjo fazë e parë shkon në drejtimin e kundërt. Mesatarja e golave për ndeshje është 2.50. Pak më poshtë se Rusi 2018 (2.54) dhe Brazil 2014 (2.83), por më mirë se Afrika e Jugut 2010 (2.10). Koha ku shënohet më shumë janë rikuperimet pas minutës së 90-të, me 12 gola. Atëherë skuadrat janë më të lodhura dhe më pak të rregullta. Të shohim nëse eliminimi direkt do të përmirësojë rezultatin.
GODITJET
Megjithatë, goli mund të mungojë. Më shqetësuese janë të dhënat për goditjet drejt portës në zbritje. Mesatarisht janë 10.9 për ndeshje, në rënie në krahasim me të kaluarën: 12 (2018), 12.9 (2014), 14.1 (2010). “Një nga arsyet janë mbrojtjet më të mbrojtura në qendër”, thotë Wenger. Kurioziteti është se skuadra që ka gjuajtur më shumë është Gjermania, 67 gjuajtje. Ata janë përpara Francës dhe Brazilit (52), por janë jashtë Botërorit. “Gjithashtu ndoshta sepse mungonte një 9”, shtoi Klinsmann. Polonia dhe Australia goditën shumë pak (20 në total), por edhe Holanda (24). Ata luajnë më shumë në kundërsulm. “Van Gaal, sidoqoftë, nuk është gjë tjetër veçse mbrojtës”, bëri shaka Wenger. Holanda dhe Spanja janë skuadrat më cinike. Skuadra e Van Gaal shënon një gol çdo 1.6 goditje, e Luis Enrique çdo 1.7. Brazili duhet të godasë shtatë herë për të shënuar, jo një shenjë emocionuese.
MBROJTJET
Të dhënat më të bujshme kanë të bëjnë me zonat e sulmit. Shumica e sulmeve tani ndodhin në krahë. 30% në të majtë, 28% në të djathtë. 42% mbetet në qendër, por qendra është 40 metra e gjerë ndërsa të dy krahët së bashku bëjnë 28. Sinjali është i qartë. Tani mbrohen me dublime, në mos e trefishtë përpara zonës. Kjo është arsyeja pse shënohet e goditet më pak. Mbrojtjet larta janë një metër “më të shkurtra” se në Rusi, “ajo bazë” me dy metra. Në praktikë janë dy blloqe gjithnjë e më kompakte. Në 35 metrat e fundit janë shënuar 5 hyrje më pak për ndeshje se në vitin 2018. Statistikat flasin vetë: +83% e krosimeve. Krahët gjithashtu mund të rikthehet në modë. “Kushdo që ka krahët më të mirë dhe mbrojtësit më të mirë sulmues, do të fitojë Kupën e Botës”, siguron Wenger.
PORTIERËT
Roli që duket se ka evoluar më shumë është ai i portierit. Sot ai është praktikisht “një tjetër lojtar në fushë, ai nuk përdor vetëm duart”, thotë Klinsmann. Në këtë turne, portierët morën 356 pasime në vend të 177 në Rusi 2018. “Portieri është lojtari i parë tani, ndaj duhet të jetë i ftohtë dhe i talentuar teknikisht”.
KAMPIONËT
“Një kundër një” pothuajse është zhdukur. E provojnë Messi, Mbappè, Musiala, pak Grealish e ndonjë tjerër: mohikanët e fundit. “Ndoshta sepse disa kampionë erdhën jashtë formës”. Ose ndoshta për shkak se ka gjithnjë e më pak kampionë, ndërsa është dyfishuar markimi ndaj sulmuesve e është rritur presingu. Por ka një fakt interesant: ata që vrapojnë më shumë janë jashtë Katarit. Mesatarja e ekipit është 113 km për ndeshje. Shtetet e Bashkuara janë në krye me 123, pastaj Australia 120. Argjentina vrapon më pak nga të gjitha (105), por as Brazili nuk sfilitet. Megjithatë, duke qenë se skuadrat e rikuperojnë topin më shpejt, ata duhet të vrapojnë më pak.
POLEMIKA
Nga teknika në politikë, Wenger e mbyll me një analizë të diskutueshme: “Ekipet kombëtare të gatshme mendërisht dhe të vendosura për t’u fokusuar te turneu dhe jo në demonstrata politike, i kanë dhënë vetes më shumë shanse për të fituar ndeshjen e tyre të parë në Kupën e Botës”. Referenca për Danimarkën dhe Gjermaninë është e qartë, kushedi sa e përpiktë mund të jetë në një raport teknik.