Prapaskena/ Pse Gjermania hezitonte të dërgonte tanke në Ukrainë

Argumentet e Ukrainës për nevojën e tankeve të betejës janë të qarta. Ajo këmbëngul se ata mund të bëjnë të gjithë ndryshimin për të shtyrë Rusinë nga territori ukrainas duke i dhënë Kievit epërsi. Gjermania prodhon shumicën dërrmuese të tankeve të rënda moderne në Evropë të njohura si “Leopard 2s”. Rreth 2000 prej tyre janë të shpërndara tek aleatët evropianë dhe Gjermania zotëron të gjitha licencat e eksportit për ta.

Kjo do të thotë se vende si Polonia që kërkonin me dëshpërim të dërgonin tanke në Ukrainë sa më shpejt të ishte e mundur nuk mund ta bënin këtë. Atyre u mungonte drita jeshile e rieksportit nga Berlini. Hezitimi i zgjatur i Berlinit çoi në një presion të madh mes aleatëve perëndimorë të cilët, deri më tani, kishin qenë të zellshëm për të shfaqur një ndjenjë uniteti të vendosur përballë agresionit rus.

Pavendosmëria e kancelarit Scholz ndau gjithashtu vendin e tij, përfshirë edhe koalicionin e tij qeverisës, madje edhe vetë Partinë e tij SocialDemokrate. “Lironi Leopardët!” – ishte slogani që bërtitej në demonstratat e rregullta jashtë parlamentit gjerman. Brenda tij vijonte debati për të dërguar ose jo tanke mes deputetëve gjermanë.

Çfarë ishte atëherë, ajo që shkaktoi kaq shumë shqetësim tek Olaf Scholz?

Me rëndësi të madhe është pesha e historisë që udhëheqësit modernë gjermanë e respektojnë ende. Të premten është Dita e Përkujtimit të Holokaustit. Një tabelë e madhe që shkruan: “Ne nuk do të harrojmë” varet në Reichstag në Berlin. Si agresorë në dy luftërat botërore, shumë gjermanë janë të kujdesshëm për të qenë ofruesi kryesor i tankeve të betejës në Ukrainë.

“Zeitenwende” ose “pika e kthesës” e shpallur nga kancelari Scholz menjëherë pasi Rusia pushtoi Ukrainën është jashtëzakonisht domethënëse. Për vetë Gjermaninë, por edhe Evropën në tërësi. Berlini premtoi të investonte masivisht në ushtrinë e tij të varfëruar dhe të vjetëruar dhe të merrte një rol shumë më të sigurt në mbrojtjen evropiane.

Ky “transformim” është përballur me pengesa dhe nuk është aspak i plotë, por sigurisht që është duke u zhvilluar dhe ky është një ndryshim i madh për Gjermaninë. Që nga Lufta e Dytë Botërore, Berlini ka hezituar të marrë drejtimin, por si ekonomia më e madhe e Evropës, kjo është pikërisht ajo që aleatët shpesh kërkojnë nga Gjermania për të bërë.

Probleme të tjera me dërgimin e tankeve

Duke iu rikthyer debatit të tankeve, një ndjeshmëri tjetër që Gjermania duhet të kapërcejë është se “Leopard 2”-shët e tyre do të përdoren kundër ushtarëve rusë. Gjermania ndjen përgjegjësi të thellë për masakrën e miliona rusëve gjatë Luftës së Parë dhe të Dytë Botërore.

Një çështje tjetër, jo krejtësisht e veçantë, është se pjesë të mëdha të shoqërisë gjermane – veçanërisht në lindjen ish-komuniste të vendit, ku shumë shprehin një zhgënjim në mënyrën se si funksionon shoqëria perëndimore – ndihen tradicionalisht afër Rusisë. OJQ-të që monitorojnë dezinformimin rus në Evropë. raportojnë se shumë gjermanë janë të lëkundur.

Thënë kështu, shumica dërrmuese e gjermanëve simpatizojnë ukrainasit e zakonshëm në konfliktin aktual. Por në një sondazh pak para Krishtlindjeve, 40% e gjermanëve që morën pjesë thanë se e kuptonin fajësimin e Perëndimit nga Kremlini për pushtimin e Ukrainës për shkak të zgjerimit drejt lindjes të aleancës ushtarake të NATO-s.

Olaf Scholz është një transatlanticist i njohur, por partia e tij SPD historikisht ka pasur një sy nga Moska. Shumë anëtarë të partisë kanë qenë paksa dyshues për SHBA-në dhe dominimin e saj në NATO. Për të gjitha këto arsye kancelari Scholz nuk donte që Gjermania të shkonte e vetme dhe as të ishte aktori qendror në frontin e tankeve të betejës në Ukrainë.

Një shqetësim tjetër gjerman ka qenë se frika se dërgimi i tankeve të rënda dhe armatimeve të tjera sulmuese në Ukrainë mund ta shtyjë Vladimir Putinin në vendime më ekstreme. Ndoshta përdorimi i armëve bërthamore. Mendohet se një nga arsyet që kancelari Scholz ka këmbëngulur kaq shumë që edhe Uashingtoni të dërgojë tanke në Ukrainë është që Evropa të mund të ndjejë se fuqia bërthamore e SHBA-së është në krah të saj.

Në përgjithësi, Olaf Scholz nuk donte që Gjermania të dallohej apo të ishte e vetme për të qenë ofruesi kryesor i tankeve të rënda për Ukrainën. Kthesa e papritur e tij mund të ketë ardhur sepse ai e kuptoi nëse do të vazhdonte t’i mbante ato tanke, ai mund ta gjente veten të izoluar mes aleatëve të tij.

Diçka tjetër që duhet mbajtur parasysh është se, pavarësisht nga polemikat aktuale dhe të mëparshme mbi zvarritjen e këmbëve nga kancelari Scholz në sigurimin dhe mundësimin e shpërndarjes së pajisjeve të tjera ushtarake, Gjermania është ndër 3 donatorët kryesorë të ndihmës ushtarake dhe një nga ofruesit kryesorë të ndihmave humanitare për Ukrainën. ©Marrë nga BBC, përshtati në shqip LAPSI.al