"S'e kam menduar asnjëherë ta lë këtë vend. Jam i lidhur me çdo gjë këtu dhe s'do të ikja kurrë pa qenë i detyruar. S'mund t'ju them që e dua Izraelin, sepse shpesh më vjen turp nga Izraeli, por dua të jem krenar për vendin tim. Tani nuk jam, dhe dua të ndiej që po jetoj në një vend më të drejtë, gjë që nuk po ndodh". Kështu i thotë në një intervistë të gjatë BBC, gazeari më kontrovers hebre, Gideon Levy.
Gideon Levy ( i lindur më 1953) është një gazetar Izraelit. Ai shkruan opinione dhe një kolonë javore për gazetën “Haaretz”, ku më së shumti fokusohet në pushtimet Izraelite te tokave Palestineze. Një gazetar dukshëm nga krahu i majtë në Izrael, Levy nga disa është cilësuar si një gazetar “heroik” e nga disa të tjerë si propagandues i Hamasit. Këtë intervistë ai e ka dhënë për emisionin "Hard talk". Ajo u trasmetua, këtë të hënë edhe nga emisioni "Shqip" në Top Channal.
Stiven Sakur: "Mirë se vini në Hard Talk, unë jam Stiven Sakur. Sot jam në Tel Aviv, qytetin më të madh të Izraelit. Dhe në këtë plazh të qetë e të zhvilluar, është e vështirë të kujtohesh që Rripi i Gazës është vetëm pak më larg, përgjatë bregdetit Mesdhetar. Kjo shqetëson të ftuarin tim të sotëm, Gideon Levin, një gazetar që i ka caktuar si mision vetes t'u tregojë izraelitëve se ç'do të thotë në të jetosh nën pushtim. Ai e quan veten tregues të së vërtetës, por shumë izraelitë e shohin si tradhtar.
Stiven Sakur: Gideon Levi, jemi në Tel Aviv, në qytetin tënd, në vendin tënd. Përpiqu të më përshkruash mendësinë e njerëzve që jetojnë këtu.
Gideon Lvei: "Nëse shikoni rreth e rrotull në këtë plazh, ju garantoj që asnjeri nuk e mendon tani për pushtimin apo për mizoritë e kësaj lufte, as për të ardhmen e këtij vendi. Janë futur thellë në botët e tyre private. S'kam gjë kundër kësaj, por kjo është verbëri, vetëmohim, sepse problemet nuk janë zgjidhur. Gjysmë ore larg që këtu janë 2-3 milionë palestinezë që jetojnë nën një pushtim mizor. Për sa kohë që këto plazhe këtu janë paqësore, siç i shikoni, por plazhet e Gazës vazhdojnë të jenë plot me kufoma, kjo s'mund të vazhdojë kështu. Është vërtet të jetosh në vetëmohim.
Stiven Sakur: A ju bezdis fakti që pikëpamjet tuaja tërheqin vetëm një pakicë të vogël në këtë vend?
Gideon Levi: Edhe tani e shtuat pak, sepse janë edhe më pak se aq. Unë s'jam politikan e s'po kërkoj të fitoj zemrën e shumicës. Unë shkruaj për atë në të cilën besoj me sinqeritet. Kjo është pikëpamja ime dhe do t'i qëndroj për sa kohë që mundem, do të vazhdoj të shpreh veten në këtë vend.
Stiven Sakur: Thua që do t'i qëndrosh kësaj, por e dimë që në javët e fundit, teksa shkruaje për sjelljen e Izraelit gjatë përballjeve ushtarake me Hamasin në Gaza, një numër i madh njerëzish janë zemëruar. Edhe këtu, në Tel Aviv, kur ecën nëpër qytet, njerëzit të afrohen, të bërtasin e të kërcënojnë. Je i përgatitur të jetosh me këtë?
Gideon Levi: S'e di nëse do të jetë gjithnjë kështu. Është e vështirë, por do të rri në shtëpinë time e s'do të iki nga ky vend.
Stiven Sakur: Edhe tani, duhet të marrësh truproja nëse do të shkosh në vende publike. Më duket si një shenjë që të thotë se s'ke shumë të ardhme në këtë vend.
Gideon Levi: Çfarë rrugëzgjidhjeje tjetër kam? S'do të ndryshoj mendim e s'do ta mbyll gojën. S'do ta braktis këtë vend. Asnjëra prej këtyre s'mund të bëhet, ndaj do të rri këtu dhe do të bëj sa mundem.
Stiven Sakur: Le ta vazhdojmë këtë bisedë atje ku fjalët e tua kthehen në faqe gazetash, në zyrat e Haretzit.
Gideon Levi: Shumë mirë.
Stiven Sakur: Dua të di se çfarë ke në mendje kur ulesh të shkruash. E ke në plan të provokosh e të ndezësh gjakra?
Gideon Levi: S'besoj se "provokim" është fjala e duhur. Unë dua t'i shkund izraelitët, t'i nxjerr nga kjo moskokëçarje e pabesueshme, nga kjo apati dhe mungesë gjykimi moral. Po përpiqem t'i zgjoj, në një mënyrë a një tjetër, me fuqitë shumë modeste që kam. Siç e dini, shkruaj në një gazetë të vogël. Jam vetëm një gazetar. Po përpiqem të bëj sa mundem. Nëse kjo shkakton zemërim, shpesh është shenjë e mirë.
Stiven Sakur: Mua më duket se ajo që bën ka arrogancë, sepse keni thënë në të shkuarën që misioni yt, dhe pikërisht fjalën "mision" përdore, është që të mos lejosh që izraelitët të thonë se nuk e dinin se çfarë po ndodhte në territoret e pushtuara. Duhet ta kenë vërtet një mision të tillë gazetarët?
Gideon Levi: Po bëhen gati 30 vjet që shkruaj rreth pushtimin për lexuesit izraelitë. Kam parë më shumë pjesë të pushtimit se çdo izraelit tjetër, mbase përveç kolegut tim, Amir Rahas, që jeton në Ramallah. Kam parë gjëra që izraelitët e tjerë nuk i kanë parë, në shumë vite. Ta bësh këtë javë pas jave është punë që nuk të shpërblehet mirë, sepse këtu asnjeri nuk do të dijë për pushtimin. As nuk duan të përballen me debatin e pushtimit apo t'i shohin palestinezët si njerëz të barabartë, dhe unë vij dhe ua sjell si njerëzorë.
Stiven Sakur: Sa mirë e flisni gjuhën arabe?
Gideon Levi: Nuk di fare.
Stiven Sakur: Si mund të thoni, atëherë, që i kuptoni me të vërtetë zemrat dhe mendjet e palestinezëve?
Gideon Levi: Unë nuk shkoj për të kuptuar zemrat apo mendjet e palestinezëve. Shkoj për t'u treguar izraelitëve se çfarë po bëhet në emrin e tyre. S'të nevojitet arabishtja për këtë. Ti e di po aq mirë sa unë që për një gazetari të mirë, mund ta mbarosh punën në hebraisht, në anglisht, me përkthyes… Por ekstremistët e djathtë e përmendin shpesh që ai s'di arabisht. Kjo s'do të thotë asgjë. Unë flas me palestinezët si qenie njerëzore, dhe pak izraelitë ka që u drejtohen si qenie njerëzore.
Stiven Sakur: Le t'i kthehemi asaj që keni shkruar kohët e fundit gjatë konflikteve në Gaza. Thatë që asnjë luftë tjetër s'më është neveritur si kjo. Dhe keni qortuar sidomos komandantët e ushtrisë izraelitëve dhe politikanëve, por edhe luftëtarëve që shkojnë të bëjnë punën e tyre. Disa prej tyre janë pilotë të forcave ajrore, për të cilët thatë se po kryejnë veprat më të përçmuara, dhe janë të mirët e ushtarakëve tanë të rinj. Për shumë izraelitë, kjo është diçka që ka kaluar çdo cak.
Gideon Levi: Unë s'besoj tek caqet. Dhe jo në kohë lufte, kur gjërat janë ende duke ndodhur. Kam menduar dhe vazhdoj ta mendoj që izraelitët s'mund të jetojnë me luksin e të mos marrit asnjë përgjegjësi për atë që po bëhet në emrin e tyre.
Stiven Sakur: Lërmë të të citoj një pilot të mëparshëm, që e ka identifikuar veten si pjesëtar i të majtës, Kobi Rifter. U përgjigj në publik për ty dhe tha që është e papranueshme të shohësh Gideon Levin të hedhë baltë ndaj atyre që japim maksimumin për t'i shërbyer vendit. Për më keq, nënkuptimi që ushtarakët duhet të mos u binden urdhrave me të cilat nuk janë dakord, është diçka që do të dalë kundër të majtës, sepse, sinqerisht, një ditë mund të ketë ushtarë që refuzojnë të mbrojnë kolonitë izraelite. Përdori të njëjtin argument si ti. Që në fund, ushtarët nuk duhet t'u binden urdhrave që kalojnë caqe etike.
Gideon Levi: Ka shumë ndryshim midis krijimit të një kolonie dhe vrasjes…
Stiven Sakur: Në mendjen tënde…
Gideon Levi: Jo, në çdo standard moral, vrasja dhe shkatërrimi nuk janë e njëjta gjë si evakuimi, me gjithë respektin për këtë. Ka urdhra që janë të paligjshëm, sipas ligjeve ndërkombëtare dhe vendase. Ata përdorin shkatërrime masive me sulme ajrore, sidomos në ditët e para. Dikush duhet të paktën të jetë i ndërgjegjshëm se piloti që ulet në kabinë dhe sheh pamjet, e pastaj shtyp butonin, ai nuk e di gjithnjë se çfarë pasojash do të ketë në terren. Qenka e pranueshme që janë vrarë 800 gra e fëmijë? Apo 2000 e 3000? Kur ndalon? Kur ndalon? Vetëm sepse marrin urdhra? Vetëm sepse nuk i shohin viktimat? Nuk kanë imunitet dhe vërtet mendoj që shumica e pilotëve janë njerëz shumë të moralshëm, dhe kjo është arsyeja që e shkrova.
Stiven Sakur: Pak më parë përdora fjalën "arrogancë". Keni ndaluar ndonjëherë e të mendoni se pse ka aq pak izraelitë të tjerë, ushtarakë apo civilë, që s'kanë fare simpati me argumentet tuaja. Mund të jetë sepse për të garantuar sigurinë dhe të ardhmen e këtij vendi, ju mund ta keni gabim?
Gideon Levi: Tani do t'ju jap një përgjigje arrogante. Tani do t'jua jap me arrogancë. Ka shumë raste në histori kur vetëm njerëz kanë pasur të drejtë, dhe shumica dërrmuese e kanë pasur gabim. S'dua të jap shembuj tani, por ka shumë raste të tilla.
Stiven Sakur: Them se e di për çfarë e ke fjalën. Mund ta keni fjalën për Gjermaninë në vitet 30.
Gideon Levi: S'dua të bëj krahasime me Gjermaninë.
Stiven Sakur: Do ta përmend tani, sepse përdorët një fjalë që zgjon imazhe që kthehen në atë periudhë. Keni përdorur fjalën "fashizëm". Keni thënë që jeni përpjekur të mos e përdorni atë fjalë në të shkuarën, por tani mendoni se ka ardhur koha ta përdorni për atë që po ndodh sot në Izrael.
Gideon Levi: Kam parë disa anë të fashizmit dhe vazhdoj t'i shoh edhe sot. Sëmundjet është mirë t'i zbulosh sa më herët, dhe këto janë simptomat e para.
Stiven Sakur: Si guxoni t'ia thoni publikut izraelit këtë, me kujtimet kolektive që ka ky vend. Edhe ju vetë, djali i refugjatëve gjermanë e çekë, që i shpëtuan për mrekulli nazistëve.
Gideon Levi: I shoh simptomat. Nëse disa izraelitë kanë pasur frikë të demonstrojnë për këtë luftë, dhe unë njoh shumë të tillë që kanë frikë për sigurinë e tyre për të dalë… Nëse kryetari i parlamentit izraelit i quan azilkërkuesit afrikanë "një kancer", nëse një figurë drejtuese e partisë Likud kërkon të më sjellë në gjyq për tradhti, për atë që kam shkruar gjatë kësaj lufte, këto janë shenjat e para. Shqetësimi im nuk është që jemi që tani fashistë. E kam thënë në artikull që ende s'kemi mbërritur në atë pikë. Shqetësimi im është që këtu s'ka asnjeri që ta ndalojë fashizimin.
Stiven Sakur: Për shumë izraelitë kjo është gabim, sepse po e shikoni problemin nga ana e gabuar. Shumica e izraelitëve do të thoshin që po të bëhej ndonjë krahasim me fashizmin, do të duhej të bëhej me ideologjinë dhe mentalitetin e drejtuesve të HAMASit. HAMAS-i është një organizatë e vendosur për asgjësimin e shtetit hebre, që do të vendosë një shtet islamik që nga Mesdheu e deri në lumin Jordan. Për shumë izraelitë, kjo është një ideologji totalitare që Izraeli duhet ta ndalojë.
Gideon Levi: S'ka asnjë dyshim. Hamasi s'është për mua. Unë s'kam votuar për Hamasin. Por Hamasi është një lëvizje palestineze. Unë jam më i shqetësuar për shoqërinë izraelite. Izraeli ka qenë gjithnjë vend i lirë dhe kjo është një nga vlerat më të forta të vendit, sepse është e vetmja "demokraci" në Lindjen e Mesme. Nga pikëpamja ime, ishte demokraci vetëm për qytetarët hebrenj, dhe nisa të mendoj që kjo luftë po bëhet një demokraci për qytetarët hebrenj që mendojnë si shumica. Demokracia nuk është vetëm për të vendosur ligjin e shumicës. Edhe shumica mund ta ketë gabim. Fakti që shoqëria izraelite s'do t'ia dijë për ligjin ndërkombëtar, për shembull. Mendojnë se ligji ndërkombëtar është për të gjithë botën, përveç një shteti, Izraelit. A e bën kjo më demokratike e më të drejtë? Jo, aspak. Po përpiqem të ngre një tjetër zë.
Siven Sakur: Nëse shikoni realitetin sot… Fola për ideolojinë e Hamasit, por rrotull kufijve, izraelitët shohin rritjen e xhihadistëve dhe ekstremistëve. Dëgjojnë zëra që kërkojnë shkatërrimin e shtetit hebre. Në këtë kontekts, të thuash që izraeli duhet të rrezikojë në emër të paqes e duhet të lëshojë tokë, duket sikur ti nuk kupton atë që kuptojnë shumica e izraelitëve.
Gideon Levi: Cila është alternativa tjetër? Vetëm një gjë është vërtetuar herë pas here në histori: çdo shtet që jeton vetëm me luftë, s'do të mbijetojë dot përgjithnjë. S'ka asnjë president të vetëm të asnjë perandorie apo të kujtdo shteti, që ka jetuar vetëm me luftë. Pikërisht prej asaj që përshkrove, Izraeli duhej ta kishte kërkuar paqen që para shumë kohësh. Përmendët Hamasin. Le të themi që Izraeli do ta shkatërrojë Hamasin, më në fund. Çfarë do të vendosësh në atë vend pastaj? Një qeveri finlandeze, apo suedeze? Do të kesh Somalinë. Cila është alternativa? Të përpiqesh të vësh paqe me Hamasin, Fatah, me këdo që është aty, dhe për t'i ndaluar katastrofat e ardhshme që të mos ketë vërtet më probleme.
Stiven Sakur: Doja ta ktheja në kuptimin më personal. Thatë në fillim që i krijuat idetë tuaja duke udhëtuar në territorin e pushtuar dhe duke parë pushtimin. Mendoj se ka ardhur koha që Gideon Levi të udhëtojë më shumë në vendin e tij e të flasë me bashkëvendasit e tij. Për shembull, po të shkosh në Kibuts Nierim sot, ku dy persona u vranë pak ditë më parë nga raketat e Hamasit. Kanë lënë vejusha e fëmijë pas. Ata s'ishin pjesë e luftës dhe është pothuajse e sigurt që ishin pjesë e të majtës, sepse ishin në Kibuts, e cila voton kryesisht për të majtën. Po të flisje me ato familje, apo me mamanë e Daniel Tragermanit të vogël, që u vra nga raketat e Hamasit pak ditë më parë, mbase do të krijoje një mendësi tjetër.
Gideon Levi: E kam bërë, edhe në këtë luftë. Kam qenë vazhdimisht në Kibut. Kam qenë në ato vende gjatë të gjitha luftërave dhe kam shumë empati për ata njerëz. Ka shumë izraelitë që e mbulojnë sakrificën e tyre. Por s'mund ta krahasoj vuajtjen e tyre, me gjithë respektin për ta, me atë të njerëzve në Gaza, që është në një shkallë tjetër. Më djeg edhe më shumë sepse është katastrofë më e madhe. Ata janë qenie njerëzore njësoj si izraelitët e jugut, dhe vuajtja e tyre ka vazhduar për 65 vjet dhe nuk po i shohin fundin. S'mund ta shpërfill këtë vuajtje. Ka shumë kolegë të mitë që e mbulojnë me të drejtë sakrificën e izraelitëve. Le të jetë një gazetar që të mbulojë edhe anën tjetër.
Stiven Sakur: Le të flasim pak më shumë për politikën e këtij vendi. Kur jetoja këtu, jo shumë kohë më parë, partia Laburiste ishte një forcë e vërtetë. Ishte paria e Rabinit dhe Perezit. Tani e kanë të vështirë të kapin pak mandate në parlament. E majta është zvogëluar shumë. Pyes veten se pse mendon se ka ndodhur kjo? Mendon se ka shpresa për ta rigjallëruar të majtën në këtë vend.
Gideon Levi: E majta u shkatërrua pas kryengritjes së dytë, aq sa për të përhapur gënjeshtrën se s'ka partnerë palestinezë. Këto dy gjëra dhe kamikazët me bomba, bombat në autobuse, dhe gënjeshtra se s'ka partnerë palestinezë, ka vrarë fushatën izraelite për paqe, dhe ngre dyshime se sa e qëndrueshme ka qenë që në fillim.
Stiven Sakur: Me gjithë respektin e këtij mendimi, njerëzit e heqin nga politikanët, por po të mendosh, ka dhe figura të respektuara kulturore nga e majta, si Amaz Sols. Ai thotë se dëmi kryesor i të majtës vjen nga ajo që ndodhi pas tërheqjes nga Gaza. Sepse Sharoni u dha më në fund palestinezëve atë që donin në Gaza, që ishte tërheqja e trupave izraelitëve. Mesazhi ishte që të vazhdonin t'i drejtonin vetë punët e tyre, dhe ajo që ndodhi brenda dy vitesh ishte që kontrollin e mori Hamasi, raketat nisën të bien dhe u rikthye përballja ushtarake. Mesazhi ishte që dhënia e tokës në këmbim të paqes nuk funksionoi për të prodhuar paqe.
Gideon Levi: Lejomëni t'i diskutoj pak përshkrimet që bëtë. Nuk ishte përshkrim i drejtë. Izraeli doli nga Gaza dhe e ktheu atë copëz toke në kafazin më të madh në botë. E bëri pa negociata dhe pa marrëveshje me palestinezët. E bëri për arsyet e veta, sepse ishte më e rehatshme për rojtarin të rrinte jashtë burgut se sa brenda burgut. Kjo s'ka të bëjë fare me paqen, fundin e pushtimit apo me marrëveshjet. Rezultatin e pamë të gjithë. Çfarë prisje të bënin njerëzit brenda një kafazi? Të të hedhin lule? Të rrinë ulur në atë kafaz e të presin t'i shpëtojë Zoti? Si mund ta presësh këtë?
Stiven Sakur: Shumë izraelitë do të thoshin: "Dëgjoje Gideon Levin. Flet nga shtëpia e tij e rehatshme në Tel Aviv, që është ndërtuar në tokë që dikur u përkiste arabëve, por s'duket se e ka problem, dhe shijon lirinë e shtypit, median e lirë që ofron Izraeli, zhvillimin që i ka dhënë shteti popullit hebre si ai, dhe flet pa pushim duke qortuar këtë zionizëm të ditëve moderne, pa të cilin ai as që do të ekzistonte.
Gideon Levi: Duhet të jem mirënjohës për këtë? Kjo duhet të vijë pa u kërkuar. Të jesh mirënjohës që Izraeli më lë të flas? Këtu po shkojmë tani, që duhet të quhet përjashtim…
Stiven Sakur: Por tani thonë që e ke tradhtuar kombin që të dha kaq shumë. Për shembull, po thua për bashkësinë ndërkombëtare që duhen vënë sanksione kundër izraelit. Po i thua vendit tënd të zgjohet, sepse s'ka mënyrë tjetër për të ndryshuar. Për shumë izraelitë, është tradhti.
Gideon Levi: Tradhti më e madhe mua më duket të ndërmarrësh këtë operacion mizor në Gaza. Ky operacion mizor në Gaza ka bërë më shumë dëme për imazhin e Izraelit, se të gjitha fjalimet e artikujt e mi të mbledhur së bashku. Me gjithë respektin për artikujt e mi, sepse s'kam shumë, por s'mund t'i krahasosh. Ata që duan t'ia dinë vërtet për Izraelin, duhet të shohin se si duket Izraeli nga jashtë. Duhet të bëjë pyetjen nëse problemi është Gideon Levi, apo një orë bombardimesh në Gaza. Apo operacionet dhe shtëpitë private që u shkatërruan më kot. Pallatet që u shkatërruan më kot. Kjo mizori e ka dëmtuar Izraelin shumë më tepër se gjithçka që mund të bëj unë.
Stiven Sakur: Vërtet mendoni se ka ardhur koha që bashkësia ndërkombëtare ta ndëshkojë Izraelin në masë?
Gideon Levi: E vetmja lëvizje për t'i zgjuar izraelitët që të kuptojnë se çfarë po bëhet në emrin e tyre, është që të fillojnë të paguajnë për pushtimin. Mendoj se Izraeli duhet të paguajë për pushtimin. Mendoj se duhet të ndëshkohet për pushtimin, sepse pushtimi është një vuajtje e pandalshme, dhe e shoh javë pas jave. S'është për një detaj apo për një tjetër, por për situatën në tërësi, ku një popull ka qeverisur një popull tjetër për 46 vjet me forcë një mizore. Dikush duhet të mbajë përgjegjësi për këtë, dhe më vjen keq ta them që ndryshimi s'do të vijë nga shoqëria izraelite. Më vjen keq që dështova t'i bind, por dështova të bëj ndonjë lloj ndryshimi.
Stiven Sakur: Një mendim i fundit. Dua ta kthej në nivelin personal. Dua të flas për familjen tënde. Ti ke djem izraelitë në këtë vend, dhe thua që kam dështuar për t'i bindur. Jam kureshtar të di se ç'mendojnë djemtë e tu për fjalët e tua rreth ushtrisë izraelite, për imoralitetin e racizmin në këtë vend. Ke arritur t'i bindësh djemtë e tu?
Gideon Levi: Nuk dua asnjeri në botë më shumë se dy djemtë e mi, dhe që të dy nuk ndajnë pikëpamjet e mia. Duhet të të kujtoj që kur isha në moshën e tyre, edhe unë isha larg pikëpamjeve që kam sot. S'jam përpjekur kurrë t'i bind.
Stiven Sakur: Djemtë e tu, më fal që të ndërpres, besoj se do ta kenë mbaruar shërbimin ushtarak, por duhet të jenë ende në gatishmëri si rezervistë.
Gideon Levi: Po.
Stiven Sakur: Mendoni se pikëpamjet tuaja do të ndryshonin sikur një nga djemtë tuaj do të plagosej apo të vritej nga një raketë e Hamasit?
Gideon Levi: Sigurisht që jo. Ma bëjnë gjithnjë këtë pyetje. Jo. Bindja ime është kjo. Larg qoftë, nëse u ndodh gjë fëmijëve apo dhe mua… edhe unë mund të isha vrarë teksa udhëtoja në Bregun Perëndimor apo në Gaza, në të shkuarën. Jo, zoti mos e lejoftë këtë, por bindja ime është që këtu ka diçka që nuk shkon. Diçka është imorale. Kjo s'mund të ndryshojë nga një katastrofë personale. Bindjet e mia janë më të thella se kaq.
Stiven Sakur: E fundit, për rrethanat tuaja personale dhe për bindjet tuaja, juve ju mbetet gjithnjë mundësia për t'u larguar. E dimë që ke pasur kërcënime serioze. E nisëm bisedën duke ecur nëpër Tel Aviv, dhe shpesh ju duhet truprojë për t'ju mbrojtur, kur dilni në publik. Çfarë të mban këtu?
Gideon Levi: S'e kam menduar asnjëherë ta lë këtë vend. Ky është vendi im. Kam lindur këtu, jam rritur këtu, dhe ka gjëra që më pëlqejnë në këtë vend. Jam i lidhur me çdo gjë në këtë vend, dhe s'do të ikja kurrë pa qenë i detyruar, sepse unë po luftoj për të ardhmen e këtij vendi. S'mund t'ju them që e dua Izraelin, sepse shpesh më vjen turp nga Izraeli, por dua të jem krenar për vendin tim, që tani nuk jam, dhe dua të ndiej që po jetoj në një vend më të drejtë, gjë që nuk po ndodh tani. Kjo s'është arsye për ta lënë, sepse mbetet vendi im, për të mirë a për të keq.
Stiven Sakur: Gideon Levi, faleminderit që erdhët në Hard Talk.
Gideon Levi: Shumë faleminderit, Stiven.