Sytë e politikës europiane nga Amerika/ Si u interpretua debati Trump-Harris

Debati televiziv midis Kamala Harris dhe Donald Trump u ndoq me po aq vëmendje nga diplomatët dhe politikanët evropianë sa edhe nga votuesit amerikanë, të etur për të parë se kush mund të jetë i Presidenti radhës në Shtëpinë e Bardhë dhe – më e rëndësishmja – drejtimi që mund të marrë më pas një aleat jetik.

Një diplomat tha se ata ndien empati kur Harris adoptoi një sërë pozash që varionin nga keqardhja, habia dhe kurioziteti i vërtetë se çfarë çmendurie do të dilte nga goja e Trump-it më pas, ndërsa ajo dëgjonte teoritë e tij të ngarkuara me konspiracion. Megjithatë, diplomati tha se ata ende nuk e nënvlerësuan Trumpin dhe kontrollin që ai kishte mbi një pjesë të Amerikës së ndarë, duke shtuar: “mos e fshini kurrë atë”.

Një tjetër vëzhgues evropian e gjykoi Harrisin si fitues në debat. “Objektivisht, në çdo rast, ajo fitoi. Ajo tregoi dhëmbët e saj, u nda me [Joe] Biden dhe tregoi se është një udhëheqëse, dhe kjo është diçka që amerikanët e duan”, thanë ai.

Megjithatë, mbi të gjitha, debati 90-minutësh shërbeu për të nënvizuar se si një fitore e Trump do të kërcënonte shtyllat themelore të sigurisë evropiane.

Diplomatët u goditën më shumë, nëse jo të befasuar, nga refuzimi i Trump për të thënë nëse ai donte që Ukraina të mundte Vladimir Putin. Gjatë debatit, Trump tha se donte vetëm që lufta të ndalonte dhe të shpëtoheshin jetë, diçka që ai tha se do ta arrinte brenda disa ditësh përmes bisedimeve të drejtpërdrejta me të dyja palët.

Trump u vlerësua nga kryeministri hungarez Viktor Orbán, i cili e konsideroi “të ashpër, të zgjuar dhe të respektuar”. Kjo tregon përafrimin e ngushtë të kandidatit republikan me të djathtën populiste në rritje në Evropë dhe jo me liderët e saj kryesorë, shumë prej të cilëve janë dobësuar politikisht.

“Për ironi, nuk mendoj se kjo aleancë do të ndihmojë Orbanin apo Trumpin”, tha një diplomat, duke shtuar “kjo thjesht tregon se sa i shkëputur është Trump. Askush në SHBA nuk e di se kush është ky politikan hungarez”.

Pohimi i trump se Izraeli do të shkatërrohej brenda dy viteve nëse Harris zgjidhej, shërbeu vetëm për të nënvizuar se si ai mund të sillte një flakë diplomatike në një rajon tashmë afër shpërthimit. Pa shpjeguar, Trump tha se Harris i urrente izraelitët dhe arabët dhe pretendoi: “I gjithë Rajoni do të hidhet në erë”.

Harris tha se shumë palestinezë kishin vdekur në Gaza dhe ishte e nevojshme një zgjidhje me dy shtete, diçka nga e cila Trump është tërhequr kohët e fundit.

Referenca e Trump se si ai kishte kërcënuar liderin taleban Abdul – ndoshta një referencë për Abdul Ghani Baradar, zëvendëskryeministrin e parë afgan – duke dërguar një fotografi të shtëpisë së tij zbuloi gjithashtu metodat e tij diplomatike.

Sa i përket Iranit, Trump i la diplomatët në mëdyshje duke akuzuar Biden se ka lejuar industrinë iraniane të naftës të shpëtojë nga sanksionet, duke thënë vetëm disa ditë më parë se Teherani nuk përbën kërcënim për demokracinë amerikane.

Pozicionet kontradiktore të Trump duket se janë të nxitura nga dëshira për t’u dukur një lider i ashpër në një botë në prag të kaosit.

Sondazhet e kryera nga qendra e mendimit libertarian Cato Institute, për shembull, sugjerojnë se votuesit në shtetet në lëvizje mbështesin premtimet e tij për t’i dhënë fund angazhimeve të SHBA-së jashtë shtetit.

Përpara debatit të së martës mbrëma, diplomatët evropianë pranuan se kishin qenë të paqartë, duke shpresuar se Harris do të ishte në gjendje të rikuperonte momentin e saj duke performuar mirë në TV në debatin kokë më kokë.

Njëri pranoi se numrat e parë të cilëve u referoheshin çdo mëngjes ishin ato në sondazhet e opinionit amerikan. Rezultatet kontradiktore të sondazhit nuk ndihmuan në tretjen e mëngjesit, shtoi diplomati.

Për shumë diplomatë evropianë SHBA sot, përballë zgjedhjes ose të një republikani mizogjen, të ngatërruar dhe përçarës ose një kandidati demokrat të shëndoshë dhe të besueshëm, votuesit mbetën ende të pasigurt se cili duhet t’i udhëheqë ata.

Evropianët nuk kanë qenë kurrë të lehtë për proteksionizmin e SHBA-së, por përdorimi në rritje i Trump ndaj tarifave dhe mjeteve të tjera si zgjidhja për pothuajse çdo gjë e çon fërkimin në një nivel tjetër.

Ai ka vendosur një tarifë të përgjithshme midis 10 dhe 20% për pothuajse të gjitha importet dhe 60% ose më shumë për mallrat kineze, si dhe një plan për të përputhur me tarifat që vendet e tjera vendosin ndaj produkteve të SHBA.

Në deklaratën e tij të fundit, Trump tha se do të aplikonte tarifa për çdo vend që përpiqet të shmangë tregtimin me dollarë.

Këto politika treguan se si kërkimi i Evropës për konkurrencë, i cili u parashtrua në një raport të kësaj jave nga Mario Draghi, ish-kreu i Bankës Qendrore Evropiane, do të vinte Brukselin dhe Uashingtonin kundër njëri-tjetrit. Askush nuk e di nëse Harris do të ishte e përgatitur për të ‘bombarduar’ Evropën si Biden, tha një diplomat.

Mbi të gjitha, pjesa e politikës së jashtme e ballafaqimit të së martës dukej një nëngrup i debatit të brendshëm. Pra, edhe kur Harris paralajmëroi se Trump ishte autokrati i çuditshëm, ajo shtoi se një humbje në Ukrainë do të nënkuptonte që Putini t’i hedhë sytë nga Polonia.