Vitet e fundit po ngjall shumë interes emri i Julian Weigl, të cilin Benfica e ka huazuar te Borussia Mönchenglabach për sezonin aktual. Jo vetëm sepse është një futbollist i kombëtares gjermane. As sepse mesfushori është shpesh një objektiv merkato për shumë skuadra. Jo, Weigl është i veçantë për një sërë arsyesh jashtë fushës. I pari është një tifoz i Benfica që iu desh të mbante një premtim të çuditshëm, atë të vraponte lakuriq për një kilometër në rast se klubi blinte gjermanin. Dhe pastaj është historia e tij personale.
TALENTI I RI
Ajo që, siç tha AS, përbëhet nga një ngritje e shpejtë dhe një moment në të cilin gjithçka u shemb po aq shpejt. Weigl është bavarez dhe ka lindur në akademinë e të rinjve të Rosenheim, përpara se të transferohej në Mynih. Nuk ka Bayern për të, fama erdhi me fanellën e Mynih 1860. Djaloshi di si të sillet dhe vetëm 19 vjeç, në gusht 2014, u bë kapiteni më i ri në historinë e klubit. Por u deshën vetëm disa ditë për të vënë gjithçka në rrezik. Në të njëjtin muaj, Weigl dhe disa shokë të tjerë të skuadrës bënë një udhëtim me makinë, përfundimisht të paharrueshëm. E që mesfushorit të Benfica mund t’i kushtojë shumë shtrenjtë.
TAKSISTI
Weigl, së bashku me Eicher, Adlung dhe Stark, morën një taksi në orën 3 të mëngjesit pas një mbrëmjeje me festë. Grupi flet paksa shumë, duke kritikuar hapur Mynih 1860. Sa keq që shoferi ishte një tifoz i Luanëve dhe telefonoi klubin mëngjesin tjetër për të treguar gjithçka në detaje. Rezultati, Weigl humbi shiritin e kapitenit dhe u dërgua fillimisht në ekipin rezervë dhe më pas u largua. Mund të përfundojë kështu, me një karrierë premtuese të shkatërruar nga një fjalë e tepërt. Megjithatë, për fat të tij, Borussia Dortmund e bleu, duke besuar në aftësitë e tij. E pjesa tjetër është histori, me shitjen e mëpasshme te Benfica për 20 milionë euro. Pastaj rikthimi në huazim… te Borussia tjetër. Por Weigl e mësoi leksionin: “Isha i shkatërruar kur më pezulluan. Por që nga ai moment fillova të kuptoja më mirë se si funksionon futbolli. Unë isha naiv në atë kohë, pavarësisht se isha kapiten. Mendova se ishte më e lehtë se sa është në të vërtetë”. Me pak fjalë, më mirë ta mbash gojën mbyllur.