Aq i fiksuar me topin sa të flinte brenda stadiumit. “Që në moshën 8 vjeçare ai shkonte një orë më herët se të tjerët dhe fillonte të punonte me topin”. Sfera gjithmonë në ajër, kurrë nuk e linte të binte në tokë, sy të gjallë të fshehur prapa kaçurrelave dhe një palë pizhame të futura fshehurazi në çantë. Yacine Adli ka qenë gjithmonë një i sëmurë nga futbolli. “Luante çdo ditë. Në fushën e stërvitjes, në shtëpi, në rrugë”. Një ditë ai tha se donte të flinte në stadium. Një trill. Që e ka rrëfyer Moulay Chebab, trajneri i tij i parë në Villejuif, një periferi në hyrje të Parisit ku Adli u rrit: “Ai nuk dorëzohej, ishte i mbërthyer. ‘Kështu jam gati për lojën’, thoshte”.
Adli është objektivi numër një i Maldinit dhe Massaras. Në krye të listës së “fantazistëve” është ai. Pas dy vitesh e gjysmë me Bordeaux, ka ardhur koha për hapin e madh. Milan e thërret. Edhe pse për njerëzit e Villejuif, një periferi në hyrje të Parisit, Yacine do të mbetet gjithmonë fëmija i mrekullueshëm që i binte pianos dhe luante shah. Tregon për talentin tekniku Chebab, një nga të parët që kuptoi cilësitë e tij: “Që në moshën 10 vjeçare ai mendonte ndryshe, nuk ishte si fëmijët e tjerë. Po flasim për një ‘gjeni të vogël’, ai sheh hapësira që të tjerët nuk i shohin, ndërsa në shkollë ai kishte një mesatare prej 8. Ai bëri mirë në çdo lëndë”. Sidomos në muzikë. “Ai studioi piano në konservator. Unë gjithmonë them se kjo gjithashtu e ndihmoi atë me topin. Për më tepër, përveç ndeshjeve me US Villejuif, ai fitoi të gjitha garat e vrapimit”.
Dalja e parë e adoleshentit Yacine ishte një të dielë në fushë … i veshur si gjyqtar. “Luante me U14 të PSG, por kalonte për të na përshëndetur pothuajse çdo javë”. Yacine themeloi një shoqatë që mban emrin e tij. Gjashtë pole që duhen ndjekur: “Humanitar, edukativ, ekologjik, sportiv, kulturor, administrativ. Në qershor ai shpërndau ushqim për të pastrehët, ndër vite ai gjithmonë ka mbështetur ata që kishin më shumë nevojë. Yacine ka një zemër të madhe, e do qytetin e tij dhe nuk e ka lënë kurrë vetëm”.
Fantazist, qendror, gjysmë anësor. Adli është një jolly i mesfushës me licencë për të krijuar. “Për mua ai është një numër 10 – thotë Moulay -, ka një vizion të shkëlqyer të lojës dhe një driblim të mrekullueshëm. Kartvizita e tij”. Vitin e kaluar ai shënoi 2 gola në 35 ndeshje, në të mëparshmin 3 në 25. Për Paulo Sousan, ish -trajner i Fiorentinës dhe Bordeaux, ai ka “gjithçka për të arritur nivelin më të lartë”. Edhe pse ai ka nevojë të përmirësohet para portës. “Nëse vendos një objektiv në kokë, e arrin, Milani do të ishte mundësia e duhur për t’u rritur. Një goditje e mirë për Piolin, Yacine mund të jetë i përshtatshëm për këdo”. Tekniku Chebab e provoi me sukses në të gjitha rolet. Edhe në mbrojtje: “Ndeshjet e tij më të mira. Aty kuptova se ai do të ishte një profesionist. Sakrificë, disponueshmëri, qëndrim. I pakalueshëm edhe si qendror”.