Një jetë dedikuar Inter. Edhe tani që nuk është më president, Massimo Moratti është tifozi zikaltër numër 1. Në ditën e tij të datëlindjes së 75, ai ka shkruar një letër të bukur për skuadrën që do. Ndjenja e shumë batuta, fjalë të thëna me zemër. Tripleta lindi pas eleminimit në Champions në 2009 nga Manchester United: “Nëse jam nervozuar vërtetë ndonjëherë? Në disa rrethana, duhet ta pranoj, po. E mendoj se nervozizmin më të madh, aty ku mendova se ishte e nevojshme, ishte pas eleminimit nga Manchester United në Champions League të 2009. Jemi gjithnjë gati të pranojmë se nuk fitohet, por e kisha kuptuar se ishte momenti të bënim kapërcimin”.
Pastaj kujtimet rrjedhin shpejt deri në mbrëmjen e Camp Nou e golin që iu anullua Bojan në fund: “Ndjeva një goditje në zemër. Koha ndaloi. Nuk perceptova më asnjë zhurmë. Pashë arbitrin të bënte një hap, të kthehej e të tregonte goditjen e dënimit. Vetëm në atë moment koha nisi të rrjedhë përsëri, ngjyrat u kthyen. Në të djathtën time Joan Laporta ishte në këmbë që festonte. Unë i ulur. I kapa krahun e majtë: “E anulluan”, i thashë. Po, goli i Bojan ishte anulluar”.
Në fund darka e fundit me Mourinho: “U takuam dy ditë pas Madridit: e ftova për darkë në shtëpinë time, në Milano. I vura në qendër të tavolinës: Champions League, në të cilën futej në perfeksion një dhuratë e jashtëzakonshme, nipi im i sapolindur. Ishte një mbrëmje e pëlqyeshme, e ngrohtë, në të cilën i thamë njëri tjetrit atë sekret për të cilin flisnin të gjithë, por që ne nuk e kishim përballur më parë, sepse ishte e drejtë kështu”,
Një dashuri e përjetshme për Inter: “Ka vetëm një fjalë që mund të përshkruajë më mirë interistët: të dashuruar. I kemi të gjithë kualitetet, difektet e veset. E jona është një dashuri e pakushtëzuar për ngjyrat zikaltër. Do të jetë kështu përgjithnjë”.