1-1 në Madrid, të paktën teorikisht, favorizon vendasit, por me Realin nuk mund të lejosh asnjë shpërqendrim. Asnjëherë. Tuchel e di mirë këtë, pasi pa Benzema të ndëshkonte ekipin e tij në ndeshjen e parë, megjithë performancën e shkëlqyer të londinezëve në Valdebebas. Chelsea ëndërron një finale tërësisht angleze me City, Zidane mundësinë për t’u bërë një legjendë duke fituar (i vetmi në botë) Champions League e katërt në karrierën e tij si trajner.
Sa për ndryshim, Zizou e gjen veten duke u marrë me një mbrojtje të përgjysmuar, thembrën e vërtetë të Akilit të sezonit të Blancos. Jashtë Varane, Carvajal dhe Lucas Vazquez, Reali të paktën rikuperon një nga pikat e tij të forta, teknike dhe udhëheqëse: Sergio Ramos. Do të jetë ai në qendër të vijës së tretë me Militao dhe Nacho në krah, në një mbrojtje të mundshme me tre lojtarë. Dy rikuperime të tjera në minutën e fundit, Valverde dhe Mendy do të zënë korsitë e jashtme (përveç nëse Zidane vendos të fusë Marcelon i cili ka mbërritur me shpejtësi pasi përmbushi detyrat e tij si vëzhgues në votime). Për pjesën tjetër do të jetë mesfusha e zakonshme super (Modric, Casemiro, Kroos) me Benzema që mund të shoqërohet nga një ish i madh i ndeshjes: Hazard.
Tuchel tani ka në dorë një ekip që luan përmendësh me shqetësimin e vetëm të një sulmuesi që nuk është në gjendje të konkretizojë volumin e madh të lojës së shokëve të tij. Edhe sonte ka shumë të ngjarë që Havertz të zërë vendin e shumë të kritikuarit Werner. Pas sulmuesit qendror do të jetë Pulisic dhe Ziyech për një Chelsea të vëmendshëm por të gatshëm për të goditur në rastin e duhur.