“Sikur të kishim fituar kundër Interit…”: kjo është keqardhja e tifozëve të Juventusit këto ditë, të cilët, duke parë renditjen, e shohin kreun vetëm gjashtë pikë larg (shtatë nëse supozohet se Inter do të fitojë kundër Bolonjës në rikuperimin e 27 prillit) dhe ata ndjejnë keqardhje dhe një zemërim në rritje për një ndeshje që besojnë se e kanë humbur në mënyrë të pamerituar. Në realitet – duke lënë mënjanë gjykimet e meritave të tifozëve dhe duke evituar llogaritjen e kotë mbi nëse apo ose – është vetë realiteti ai që mban gjallë “shpresëzat” (titull) që Allegri i ka përcaktuar si të perënduara në vigjilje të ndeshjes me Cagliarin. Është e vërtetë që bëhet fjalë për “shpresëz”, por në këtë pikë Juve nuk mund të privohet ende prej saj. Përpara frenuan të gjithë (përvec Inter), e kalendari paraqet të panjohura për të tre të parët e renditjes, por edhe ai i Juventusit nuk është më pak i komplikuar: një gabim, qoftë edhe më i vogli, do të ishte fatal, por e vërteta është se në Torino, realisht, ende nuk e kanë ngritur flamurin e bardhë.
Sigurisht, objektivi mbetet kualifikimi në Champions League, për çdo do të ishte një ndërmarrje epokale duke pasur parasysh se përballë bardhezinjve janë tre skuadra: për të rikuperuar pikët ndaj të gjithave, koha është efektivisht e shkurtër. Në gjashtë ndeshjet e ardhshme, Juventusi do të duhet të përballet me Bolonjën (në shtëpi), Sassuolon (transfertë), Venezia (në shtëpi), Genoan (transfertë), Lazion (në shtëpi) dhe Fiorentinën (transfertë): koeficienti mesatar i vështirësisë, me pak fjalë, me një përfundim mjaft të ndërlikuar. Por “shpresëza”, sado e ndrojtur, është ende e gjallë sot.