Ai kishte frikë si një njeri, si një nga të shumtët, si një nga ne. Dhe koha që mori për të menduar për të, për të vendosur nëse do të dëgjonte këshillat e mjekëve, ishte ndoshta fatale për të. Në historinë e orëve të fundit të jetës, Gigi Riva ka një prapaskenë që e afron atë shumë me çdo qenie njerëzore. Ai pati frikë nga operacioni angioplastik dhe e refuzoi atë. Këtë e kanë shpjeguar mjekët që e trajtonin që në orën 3 të mëngjesit, kur u shtrua në spitalin Brotzu në Cagliari në kushte që u shfaqën menjëherë të rënda. “Duhet të bëjmë një angioplastikë”, i kishte shpjeguar Marco Corda, drejtori i departamentit të kardiologjisë. Por Gigi Riva nuk ndjente ta bënte dhe mori kohën e tij: “Dua të mendoj për këtë, duhet të flas për këtë me të dashurit e mi”.
“Megjithë përpjekjet për ta bindur atë, u vendos që të mos bëhej operacioni menjëherë. Nuk e prisnim që të degjeneronte kaq shpejt – shpjegoi Corda -. Ai dëgjoi gjithçka. “Faleminderit shumë, doktor”. E unë iu përgjigja: ‘Mos u shqetëso, ne do të jemi gjithmonë në borxh me ty’. Kjo ishte ajo që ndjeva vërtet”.
Ndërkohë, djali i tij Nikola u bind sapo foli me mjekët. Ai ishte i qetë, sepse situata dukej nën kontroll dhe kështu ata kishin vendosur reciprokisht të prisnin disa orë të tjera: “Babin do ta operojmë nesër në mëngjes. E kështu mund ta heqim qafe këtë shqetësim. Për fat mund të zgjidhet.” Por, për fat të keq, nuk shkoi ashtu dhe atë kohë, ai hezitim, ai moment pavendosmërie ishte si të mbërrije një moment me vonesë për takimin me golin. I ndodh edhe më të mirëve, kampionit aq të fortë sa të duket mbinjerëzor mes njerëzve, të jetë në fund si secili prej nesh.