Mbërrin Juventus e ajo kundër Milan nuk është një ndeshje si tjerat, edhe pse të dyja palët do të donin të thoshin ndryshe: se nuk është një sfidë vendimtare dhe se nuk ka asnjë dorëzim stafete për tu bërë. Vjen Juve dhe ndryshon një botë, sepse rruga mund të jetë edhe e gjatë, por marrja në shtëpi e një ndeshje tjetër të drejtpërdrejtë do të nënkuptonte dhënien e një sinjali të saktë dhe të rëndësishëm për kundërshtarët. Duke filluar në përplasjet e drejtpërdrejta situate është e tillë: Interi, 3 pikë, Napoli, 3 pikë, Sassuolo, 3 pikë, Lazio, 3 pikë, Roma, 1 pikë: një rrugë pothuajse e qartë për të treguar që ekipi i Piolit di të qendrojë lart madje më lart se rivalët në kampionati dhe zonën e Champions. Sa për të kuptuar që sa më e komplikuar të jetë pengesa për tu kapërcyer, aq më e madhe është shtytja për ta bërë. Pikët e humbura vijnë nga mesi i tabelës e poshtë (me përjashtim të Romës). Me pak fjalë, vjen Juventus tashmë dhe përqendrimi duhet në majë, por duhet edhe për të mos pasur frikë.
Dhe në fund të fundit, Ronaldo dhe skuadra e tij ishin pika e thyerjes së Milanit të dikurshëm dhe atij të sotëm. Jo ndeshja e fituar 4-2 me rikuperim korrikun e kaluar, por ato të barazuara në Kupën e Italisë. Pioli e tha atë disa muaj më parë: disfata në derbi dhe ato dy barazime i dhanë vetëdijen ekipit, vetëdijen për të qenë në lartësinë e duhur për ta luanin kundër të gjithëve. Nuk është rastësi që Milani nuk ka humbur një ndeshje direkte që nga ato ndeshje. Për të luajtur kundër më të mirëve duhet ditur si mund të mposhten. Dhe ky Milani e di.
Natyrisht, mbrëmja e së mërkurës do të jetë shumë e vështirë. Ibra, duke përjashtuar mrekullitë, nuk do të jetë ende në dispozicion. Për Bennacer, do të bëhet e pamundura, por askush nuk dëshiron të rrezikojë një rikthim para shërimit. E njëjta gjë vlen për Saelemaekers dhe për Tonalin ka një skualifikim gjatë rrugës. Me pak fjalë, zgjedhjet dhe alternativat në zhvillim e sipër për Stefano Pioli do të vazhdojnë të jenë të pakta nëse jo të detyrueshme. Partner i Kessie do të jetë përsëri Krunic, Theo Hernandez do të zërë vendin e tij në të majtë, roli i qendërsulmuesit do të jetë çështje e Leaos dhe Rebic (i cili mund ta zëvendësojë atë në disa momente të ndeshjes) . Pjesa tjetër është si gjithmonë, nga Donnarumma, Kalabria, Kjaer dhe Romagnoli deri tek Calhanoglu dhe zgjedhja për të bërë për njeriun e fundit midis Brahim Diaz, Castillejo dhe Hauge.
Rikthimi i Kjaer ka bërë që Milani të regjistrojë përsëri ndeshje pa pësuar. Nuk kishte ndodhur për një kohë të gjatë dhe është hapi i parë mbi të cilin mund të ndërtohen fitoret. Seria e pathyeshmërisë në kampionat ka arritur 27 ndeshje (vetëm këtë sezon 11 fitore dhe 4 barazime), ajo e së paku dy golave për ndeshje në 17. Askush, në Ligat kryesore evropiane, nuk ka 4 lojtarë me të paktën 4 gola (Ibra, Theo, Kessie dhe Leao), një shenjë që Zlatan mbetet një Supermen, por që skuadra është e aftë të durojë mungesën e tij. Dhe asnjëherë më parë, në epokën me tre pikë, kuqezinjtë nuk kanë mbledhur kaq shumë pikë, madje as në vitet e titullit. Me pak fjalë, Milani që pret Juven është një ekip i gatshëm dhe i patrembur. Tejkalimi i kësaj pengese do të ishte një tjetër goditje e rëndë për ndjekësit. Të gjithë ata, Inter së pari.