Pas fitores së minutës së fundit kundër Sassuolos, Mourinho është i lumtur dhe i kënaqur. “Ishte një ndeshje e jashtëzakonshme -shpjegoi trajneri i Romës -. Ishte një ndjenjë e pabesueshme, mund të kishte përfunduar 6-6 ose 7-7, ata mund të kishin fituar, por në fund fituam ne”. “Gjatë javës isha gënjeshtar edhe veten duke u thënë të gjithëve se nuk ishte një ndeshje e veçantë – shtoi Special One në pankinën e tij të 1000 -të. Ishte një numër i veçantë për mua. Tani do të kujtoj se pankina ime numër 1000 ishte kjo. Unë nuk doja të humbisja, kisha frikë tmerrësisht të kisha këtë kujtesë “.
“Në njëzet minutat e fundit Rui Patricio ka bërë dy pritje të jashtëzakonshme dhe ne e humbëm golin me portën bosh – vazhdoi Mou -. Për një tifoz neutral ishte një ndeshje e jashtëzakonshme”. Pas golit të El Shaaraëy Mourinho festoi ndërsa vrapoi drejt lojtarëve të tij në fushë. “Sot nuk isha 58 vjeç, por 12-14, kur fillon të ëndërrosh – pranoi ai – Ishte vrapimi i një fëmije”. “Unë përgëzoj Dionisi dhe ekipin e tij, ata luajtën një ndeshje fantastike – përfundoi ai -. Po të kishin fituar nuk do të kishte asgjë për të thënë”.
“Më duket se kjo Serie A është e ndryshme nga ajo që gjeta dhjetë vjet më parë -shpjegoi Mou -. Ai Inter ishte më i fortë, por kishte vetëm 3-4 ekipe të forta të forta. Sot ka disa ekipe të niveleve të ndryshme, por pastaj janë shtatë apo tetë të tjera me cilësi dhe që luajnë futboll”. “Nuk është mentaliteti i skuadrës së vogël që vjen në stadiumin e madh për të pritur. Fiorentina dhe Sassuolo vijnë këtu të luajnë, ashtu si kanë bërë – përfundoi ai. Urime djemve të mi dhe lidhjes me tifozët”.