Pas barazimit në Ligën e Kampionëve kundër Villarreal, përtej çështjeve në fushë, në shtëpinë e Juventus rikthehet të flitet për Dybalan dhe rinovimin e tij. Por çfarë ka ndryshuar, në fakt, krahasuar me dy javë nga ardhja e Vlahovic? Së pari është dëmtimi i ri i sulmuesit argjentinas, i cili tashmë ka humbur tetë ndeshje gjatë sezonit për shkak të problemeve me muskujt, pa përmendur problemet e formës që lidhen me këto ndalesa të vazhdueshme. Së dyti është ardhja, e paralajmëruar si e afërt, e menaxherit të tij, që pritet në Torino nga fundi i muajit deri në fillim të marsit. Me këtë në mendje, fjalët e drejtorit menaxhues të Juventusit, Maurizio Arrivabene, tingëllojnë si një pritje jo miqësore për Jorge Antun.
Me pak fjalë, Juventus dikton rregullat (propozimi i fundit në kohë: tavani maksimal i mundshëm, 7 milionë euro në sezon, për 4 vjet) por vetë klubi (ose një pjesë e tij) tani reflekton edhe për fizikun e lojtarit që të paktën prej dy sezonesh (më mirë, duke filluar nga problemi që pati në Ligën e Kampionëve në ndeshjen kundër Lyonit në gusht 2020, me Sarrin ende në stol) ka treguar një farë brishtësie fizike shqetësuese. Brenda klubit, pavarësisht moshës 28-vjeçare të argjentinasit, diskutimi në fakt është hapur dhe shumë kanë pyetur veten nëse një angazhim ekonomik i këtij niveli është i përshtatshëm në këtë moment. Dyshim për të cilin vetë Dybala është i vetëdijshëm e që ka sjellë paralajmërimin e Arrivabene. Në të vërtetë, në stafin e argjentinasit merr formë bindja se Juve ka hyrë në perspektivën e “dorëzimit” të lojtarit, duke e konsideruar lamtumirën e tij me parametër zero jo një “tragjedi”, as nga pikëpamja ekonomike dhe as nga ajo sportive. Askush nuk dyshon në cilësitë e lojtarit, por ka nga ata që shtyjnë për të ndryshuar faqe. Dhe ky, ndoshta është lajmi i vërtetë që ka dalë në 15 ditët e fundit.