Partia kryesore opozitare e Turqisë i dha një goditje të papritur qeverisjes së Recep Tayyip Erdoğan me një fitore gjithëpërfshirëse në zgjedhjet lokale të Turqisë, të dielën, duke mbajtur kontrollin e qyteteve të mëdha duke përfshirë kryeqytetin, Ankaranë dhe Stambollin, ku Ekrem Imamoğlu siguroi një mandat të dytë si kryetar bashkie.
“Të dashur stambollitët e mi, ju hapët derën për një të ardhme të re sot” – u tha Imamoğlu mbështetësve të Partisë së tij Republikane Popullore (CHP) në opozitë teksa shpalli fitoren. “Nga nesër, Turqia do të jetë një Turqi ndryshe. Ju hapët derën e rritjes së demokracisë, barazisë dhe lirisë… ju ndezët shpresën në kutinë e votimit” – shtoi ai.
Mbështetja në favor të opozitës vijoi të rritej me numërimin e votave duke bërë që CHP të sigurojë kontrollin e një pjese të madhe të Turqisë perëndimore dhe të shënojë fitore në rajone edhe më konservatore pranë Detit të Zi dhe Anadollit qendror, zona që tradicionalisht shihen si armiqësore ndaj politikave të saj.
Rezultatet duket se janë një simbol i pakënaqësisë ndaj Erdoganit, i cili u angazhua në këto zgjedhje me mbështetësit e tij menjëherë pasi fitoi presidencën në zgjedhjet e përgjithshme vitin e kaluar.
Erdogan ishte në krye të fushatës së partisë së tij për të rimarrë Stambollin, duke mbajtur mitingje në qytet një javë para votimit dhe duke marrë pjesë në lutjet në xhaminë shumë simbolike të Hagia Sophia në Stamboll një natë përpara votimit.
“Këto rezultate tregojnë se votuesit vendosën të krijojnë një politikë të re në Turqi”, – tha kreu i CHP-së, Özgür Özel, duke iu drejtuar publikut me lot në sy.
Imamoğlu, ylli i opozitës turke, mundi rivalin e tij Murat Kurum, një ish-burokrat dhe ministër mjedisi nga partia e Erdoganit për Drejtësi dhe Zhvillim (AKP), me një diferencë të konsiderueshme në qytetin më të madh të Turqisë. Me shumicën e votave të numëruara, kryebashkiaku i Stambollit mundi Kurumin me rreth 10%.
Në të gjithë Stambollin, shoferët u binin borive të makinave për të festuar ndërsa videot tregonin njerëz të ngazëllyer duke rrëzuar një poster me fytyrën e Kurum.
“Këto rezultate do ta vendosin Imamoglun dhe CHP-në në qendër të politikës turke” – thotë Yusuf Can, një analist me Qendrën Ndërkombëtare për Studiuesit Woodroë Wilson në Uashington.
Erdoğan kishte një përsëritje të zgjedhjeve pas fitores së Imamoğlu në vitin 2019, por që çoi në një konfirmim të dytë edhe më të fuqishme për kryebashkiakun e opozitës. Rezultati e ktheu atë nga një zyrtar i vogël komunal në një sfidues kryesor të sundimit të Erdoganit. Fitorja e tij e dytë pritet ta vendos Imamoğlu në rrugën drejt një kandidimi presidencial.
Fushata e kryebashkiakut për një mandat të dytë rezultoi sfiduese. Pavarësisht se emri i Erdogan nuk figuronte në fletëvotim, votuesit në të gjithë vendin shfrytëzuan rastin për të shprehur pakënaqësinë e tyre me politikat e tij, me shumë që përmendin ekonominë në vështirësi të Turqisë si motivin e tyre për të votuar për opozitën ose një koleksion në rritje të partive më të vogla më larg se e djathta e AKP-së.
“Është një mesazh tingëllues” – thotë Selim Sazak, kreu i Sanda Global, një kompani konsulence me qendër në Ankara që këshilloi disa fushata gjatë ciklit të zgjedhjeve lokale. “Zgjedhësit po i thonë qeverisë se ekonomia po i dëmton vërtet ata.”
Mesazhi i tyre, shtoi ai, ishte se Imamoğlu ose kryetari i bashkisë së Ankarasë, Mansur Yavaş, mund të kishin marrë një fitore të ngjashme gjithëpërfshirëse për opozitën nëse CHP do t’i kishte përzgjedhur ata si kandidatë presidencialë vitin e kaluar.
AKP zgjodhi ish-ministrin e mjedisit Murat Kurum, i lindur dhe i rritur në Ankara, për të sfiduar kryebashkiakun karizmatik të Stambollit, një vend që Erdoğan e mbajti nga viti 1994 deri në 1998.
Përpjekjet e Erdoganit për të vendosur veten në ballë të betejës për të rimarrë Stambollin zemëroi shumë nga banorët e tij. Turqia është rrënuar nga një krizë ekonomike e lidhur me politikat e tij, e cila ka goditur më së shumti popullsinë e qyteteve të mëdha.
“Ai bir i kurvës e ngriti vetë inflacionin. Boll më!” tha për The Guardian një votues i quajtur Burhan, i cili kërkoi që të mos jepej mbiemri i tij. Ai tha se kishte votuar më parë për AKP-në, por zgjodhi Imamoğlu këtë herë pasi ishte i pakënaqur për mungesën e progresit ekonomik që nga fitorja presidenciale e Erdoganit vitin e kaluar.
Pas rizgjedhjes, Erdogan emëroi një ministër të ri financash dhe guvernator të bankës qendrore, i cili prezantoi reforma dhe masa shtrënguese që vëzhguesit i konsideruan thelbësore, por që e lanë pjesën më të madhe të publikut në gjendje më të keqe pasi inflacioni vazhdon të rritet. ©The Guardian, LAPSI.al
Te Turqi demokracia fuksionon. Urime popullit turk.
Duke lënë mënjanë konsideratat e përhapura nga propogandat mediatike mbi politikat “diktatoriale” të Erdogan, kjo fitore e opozitës turke për të dytën herë në Stamboll, një metropol i nivelit botëror me mbi 16 milionë banorë , dhe Ankarasë, kryeqytetit të këtij vendi, hedh poshtë pikërisht ate akuzë.
Le të bëjmë krahasimin me Rusinë apo Bjellorusinë, por edhe me Shqipërinë tonë të vogël. ku nga agresiviteti diktatorial korrupt i “shumicës”, opozitat thuajse janë asgjësuar.
Nuk e dijmë saktë se nga çfarë parimesh ideollogjike udhëhiqen partitë politike turke në pushtet e opozitë, po kjo situatë pluraliste , është një tregues se atje funksionojnë zgjedhjet e lira demokratike.
Për çfarë na u desh pavarësia nga Turqia?????
Për tua lënë Shqipërinë si pronë komunistëve fukarenj terroristë e bythëgrisur!!!?
O byrazeri që i uron vdekjen të tjerëve !
Përmend, idiotët, patronazhistët parazitët, dembelat e neokomunistët, por nga mënyra se si shkruan , e tregon veten se je një nga kësij idiotësh.
Po çfarë lidhje ka perandoria obskurantiste otomane me komunizmin o lumëmadh ?
Sipas trurit tënd të sëmurë, ne shqiptarët duhet të vazhdonim të ishim pjesë e Turqisë, që të shpëtonim nga komunistët brekëgrisur
Turqia ka qenë lule, por edhe Serbia ka qenë më e mirë me shqiptarët e Kosovës se sa komunistët shqiptarë me shqiptarët!
Idiot vdeksh!
Stalinizmi, kopje e keqe e leninizmit dha atë përfundim që dimë: statistikat që dha Hrushovi thonë që në vitin 1950 ekzistonin në Rusi 219 fusha përqendrimi, afër 40 milionë njerëz kryenin punë të detyruar, 8 deri 12 orë në ditë punë, pa pagesë, me ushqim nën 600 kalori në ditë. Po të mendojmë që, për të ushqyer këto pellgje me elementë njerëzorë, gjatë 50 vjetëve, duke zëvendësuar të vdekurit me të gjallë të rinj, me “fajin” që ishin mendonjës të lirë, ose pa faj, me artimetikë të thjeshtë, pra, numri i atyre viktimave të gjora i kalon 90.000.000 (nëntëdhjetë milionë frymë).
Po të zbresim nga Stalinizmi me njëfarë rrethi njerëzish kompetentë tek tirani i vogël i popullit tonë dhe në 14 grupet etnike të Europës, pas Perdes së Hekurt, do të gjejmë një nga pikturat më të shëmtuara të komunizmit dhe të komunistëve që administruan 45 vjet të mjerin popull shqiptar: uri buke, robëri aziatike parakristiane, terror nazist, degjenerim fizik e moral, zhdukje të vlerave morale shqiptare: Besë, Nder, Burrëri, Dinjitet – Pudor – Drejtësi – deri gjykimin logjik. Kanë vdekur një përqindje shqetësonjëse e njerëzve nga Azeimer Disease (çmendje, humbje kujtese dhe ndërgjegjeje) që njeriu vegjeton si një bimë deri sa vdes, për mangësi ushqimi.
Duket e pabesueshme që tirani vocrrak dhe xhandarët e tij kanë depozituar në bankat e Europës miliona dollarë në po atë kohë kur vdisnin foshnjat nga tuberkulozi për mungesë antibiotikësh e të tjera, dhe populli vdiste për bukën e gojës dhe vlerat morale e intelektuale në atdheun tonë të gjorë, ose jetonin në anonimi, në terr, shurdhë, qorra dhe memecë, ose vdisnin në burgje, ose në plumb e litar, ose pasi konvertoheshin në kufoma ambulante, mbaronin në pleh.
Ana tjetër e medaljes është tallja cinike ose ironia e fatit që ka akoma, disa Iliro-Thrakë mendjetredhur ose ndërgjegje shterpe që mbahen për përparim të Epokës së Tmerrit, sepse u vunë disa tuvulla për mure, u shtruan disa udhë qorre, u ndezën disa llamba elektrike ose u shpuan disa vrima në dhe për të nxjerrë metale e minerale gjatë afro gjysmë shekulli pune me 10 dollarë në muaj rrogë. Në SHBA rroga e punëtorit të thjeshtë fillon me 3.75 dollarë në orë, ligjërisht, porse në realitet nuk ekziston punë që të mos paguhet prej 10 dollarë në orë deri 37 dollarë në orë.
Ata mendjemykur të gjorë shohin vetëm prapa, duke e krahasuar epokën e Tmerrit me atë të shkuarën, porse nuk kanë mendjen femër t’u pjellë imagjinata se ç’do ish bërë në Shqipëri brenda 47 vjetëve me një shtet-shtet, me një fuqi legjislative europiane, me një qeveri demokratike moderne, me një brez rinie të shëndoshë, në një vend të Europës, prej ku me ajër, me tokë ose me det, në pak orë arrin në Romë, Paris, Londër, Berlin, duke pasur atdheu ynë klimën më të mirë të botës, me një sasi të lumtur rezervash të nëndheut në metale e minerale; që është toka ose shprehja gjeografike më e pasur e botës, po të marrim në konsideratë proporcionin me vendet e tjera; vajguri, çimento, krom, flori (ar) etj.
Përpara panoramës gjeopolitike, ekonomike e shoqërore – fetare, psikologjike, morale, shpirtërore, një shqiptar që njeh jetën në botën e lirë, po të mendojë shumë fatin tragjik të kombit, ose sëmuret, ose prishet nga mendtë, ose vdes nga dëshpërimi, po nuk pati fuqi vullneti të mbijetojë si nëna pas vdekjes së djalit të vetëm që e rriti pa baba. Përndryshe, duhet të ketë lindur njeriu me ndërgjegje të fshehur nën lëkurën e elefantit, që të mos ndiejë as gëzimin e përkëdheljes, as kërbaçin që rreh.
Është ligj i natyrës që mediokriteti bashkohet kundër gjenive dhe fiton mbasi është shumica: Sokrati, Krishti, Galileo Galilei, Xhordano Bruno, Martin Luteri, Savonarola dhe legjione martirësh, në të gjitha kombet, në të gjitha kohët.
U duk me kohë që komunizmi dështoi në ligjin e tij dhe në palcën e lëndës së tij që kur u provua që nuk mundi dot të edukojë breza marksistë as në Europë, as në Amerikën Latine, as në Azi. Për këtë arsye diktatorët komunistë kur e ndien qartë që ideja nuk zuri rrënjë dhe nuk pati vazhdim, s’kishin udhë tjetër veçse të formonin shtet policesk, me një polici sekrete të zgjedhur për karakteristikat tipike të punës që do të kryenin: besnikëri të paskrupullt, të pa vlerash morale, gjaksore, mentalitete të mbyllura që veprojnë qorrazi nën urdhrat e një diktatori ose tirani, pa ligj, pa rregullore, pa përgjegjësi.
U pezulluan të gjitha ligjet njerëzore dhe, si konsekuencë, njeriu arrestohej, burgosej, internohej, vritej dhe zhdukej pa asnjë justifikim, pale më arsye. Në një proces evolutiv, Policia Sekrete u bë vegël e domosdoshme e tiranit, sepse sa më shumë krime bënte tirani, aq më shumë armiq shtoheshin, aq më shumë tirani kish nevojë për atë. Kështu, Policia Sekrete në të gjitha regjimet komuniste u bë Fuqi Mbishtet. Nga ana tjetër, edhe Policia Sekrete kish nevojë për tiranin, kështu që Qeveria dhe të gjitha organet e shtetit zbritën në shkallë ligjore, duke u konvertuar në zyra burokratike në shërbim të Policisë Sekrete. Gjenocidet e Policisë Sekrete në të gjithë botën kanë vrarë më shumë njerëz të vlefshëm e të pafajshëm, sesa vrau Lufta e Dytë Botërore.
Sipas gradës së kulturës së popujve dhe sipas peshës specifike të qytetërimit të secilit, në këtë graduacion iu desh popujve të kuptonin Falsitetin e Komunizmit. Popullit rus dhe kombësive heterogjene të Rusisë Sovjetike iu deshën 70 vjet; Europës Lindore dhe Juglindore 30 vjet, Kinës 40 vjet dhe ende s’e ka kuptuar mirë; Kuba pas saj; Italisë 3 vjet; Francës një ditë; Anglisë një orë; SHBA kurrë nuk i pëlqeu dhe as që e vuri në bisedim. Epistemologët mendojnë që vetëm mentalitetet e prapambetura pranojnë qorrazi si solucion të vetëm dhe të vetmen udhë shpëtimi nga çdo tirani ose kolonializëm komunizmin.
Duke qenë komunizmi, për natyrë të tij, një ideal absurd dhe kanceroz, nuk mund të japë tjetër rezultat veçse: ateizmin, absurditetin, korrupsionin, imoralitetin, tradhtinë, degjenerimin, depersonalizimin, vdekjen e të gjitha vlerave mendore, morale, shpirtërore.
Ky proces evolutiv negativ ndodh, sepse një ligj gjenetik i natyrës provon që, kur duam të bashkojmë, të shartojmë ose të martojmë elementë heterogjenë me elementë homogjenë, një në shtatë ka shans që të na japë si konkluzion elementë të një kategorie të pastër, qoftë heterogjene, qoftë homogjene. Ky ligj është 100% i provuar në pemë, në kafshë, në insekte dhe më mirë në njerëz. Prej këtu, në sociologji (shoqëri njerëzore të organizuar), prej këtu në Shtet dhe organet e tij. Psikologjia luan një rol kryesor, përveç biologjisë dhe raca, gjuha, tradita, besimi e zakonet janë përvojë nga do të rrjedhin konsekuencat.
Në shoqërinë shqiptare të mesit të shekullit XX patëm një formulë kimike elementësh të ndryshëm të pabashkueshëm: a) për mentalitetin; b) kulturor; c) fetar; d) ekonomik; e) nivel inteligjence natyrore; me ndërhyrjet dhe presionet e jashtme: a) Traditat turko-bizantine; b) embrione sllave, greke, latine; c) influenca politike dhe ideologjike fashiste, komuniste. Në këtë kazan, ku po valonin elementë heterogjenë, duhej të gatuhej brenda një ide hegjemone, që të dilte gjella: KOMUNIZËM. Për fat të keq të kombit shqiptar, udhëheqësit komunistë ishin të gjithë njëqind për qind të huaj, të panjohur dhe të panjohshëm me filozofinë e shekullit XX dhe me Ekzistencializmin që shpjegon esencën dhe ekzistencën, gjenin dhe eksperiencën, të vetmet vlera të ndërtimit të njeriut dhe, për konsekuencë, të shoqërisë njerëzore dhe Shtetit.
Pas kancerit të ideologjisë komuniste shtoheshin të tjera sëmundje, që vinin nga padituria e drejtonjësve të Partisë Komuniste, duke filluar që nga udhëheqësi; një student i falimentuar në studime, pa asnjë kulturë qoftë dhe sipërfaqësore, deri te shokët e tij që ishin studentë të falimentuar që në fillore e shkolla të mesme, elementë negativë, Zero absolute për procesin filozofik konstruktiv. Mbi gënjeshtrën nuk mund të ndërtohet kështjellë.
Atë që natyra s’ta jep, salamanka (Salamanka qe i pari Universitet) nuk ta jep dot hua dhe, kur s’ke as natyrën, as salamankën, je i detyruar të falimentosh, thotë një proverb spanjoll. Si rrjedhim: nga një ideologji kanceroze e përqafuar nga elementë sifilitikë, tuberkulozë, xhahilë, gjaksorë, tradhtorë, aventurierë, ç’rezultat do të pritej? (Këtë studim e kam bërë që në vitin 1954, në librin tim “Lumenjtë zbresin të kuq”, (LOS RIUS BAJAN ROJOS), botuar nga Editoriali ULTRAMAR – SPANJOLL-ARGJENTIN; që tani vonë gazetarët e këtyre vendeve, duke ekzagjeruar (siç është mentaliteti i gazetarit) e kanë mbiemëruar “Libri Profetik”). Përveç këtyre faktorëve negativë heterogjenë, të sëmurë e të paditur, vjen si konsekuencë fatkeqësia e ligjit kimik të Pasterit “Origjina e mikroorganizmave” dhe ai i Mendelit në pemë “Gjenet” dhe ai i August Compte në Sociologji.
Ç’ndodhi si konsekuencë në shoqërinë tonë njerëzore të viteve 1939-1945?
1) Pati pothuaj krejtësisht komunistë që nuk njihnin Filozofinë e lirë dhe askush Epistemologjinë. 2) Pati pothuaj krejtësisht komunistë që nuk njihnin aspak Komunizmin e përfaqësuar nga Marks, Engels, Lenin. 3) Pati pothuaj krejtësisht komunistë që nuk njihnin kritikën amerikane të Ideologjisë Marksiste. 4) Pati komunistë që nuk interesoheshin të dinin, as që do mund të dinin se ç’ishte Komunizmi as në praktikë, pale në teori; ky grup i fundit (i katërt) përbën masën e tërë udhëheqësve luftarakë ose lapurakë. Në pati në gjirin e partisë ndonjë djalë (me aq sa mund të dinte një djalë i ri në atë kohë, qoftë mjek, oficer, mësonjës) kjo klasë njerëzish të vlefshëm pësoi njërën nga dy alternativat: ose plumbin, litarin, burgun, ose u vu më një anë si i tredhur apo amorf.
Fatkeqësisht, edhe ana tjetër e medaljes nuk kish një formulë kimike më të mirë dhe të ngjashme me të parën, me përbërjen heterogjene – homogjene të njëllojshme, me përjashtim të pak të rinjve që kishin një kulturë të mjaftueshme sa për të dalluar të zezën nga e bardha. Kjo ana tjetër, demokracia, kish brenda viruse dhe mikrobe që e shpinin në falimentimin e idealit demokratik. Le të mendohet në bashkëpunëtorët me të huajt (ndonëse pakicë); mbeturina të kalbura turko-bizantine në hierarkitë anakronike: Kapitalistët iliro-thrakë (MENTALITET) dhe aventurierët, si dhe në kategorinë e mëparshme. Më së fundi, ishin dy anët po ajo… hallvë… e gatuar po me… ata elementë kimikë; me po atë fuqi centrifugale, fizike, me po ata numra, që u ngjajnë aplikimit të teorisë së kuanteve, në gatimin e energjisë nukleare që do të pëlcisnin si një bombë atomike që pëlcet brenda në një vatër familjare, që ish familja shqiptare e gjorë, si vëllavrasjet absurde.
Këtij konglomerati homogjen-heterogjen i ra përsipër si një mallkim a dënim publik padituria, inkompetenca, sipërfaqësia mendore ose fati i zi, të mbledhur të gjithë në trurin e sëmurë të rakitikut Ruzvelt, i cili, i dështuar siç pati lindur, mendjetredhur, xhahil, sa një dembel Stambolli, ra viktimë e buzëqeshjes cinike të Stalinit dhe në mes të vodkës e haviarit në Jaltë, ia dhuroi Europën Lindore e Juglindore çeço Stalinit. Konsekuencë e këtij vendimi, Radio BBC e Londrës me bukuroshin Tajar Beu, e anestezoi pjesën e shëndoshë të popullit shqiptar që qëndroi spektator i ftohtë përpara tragjikomedisë së kombit, duke pritur kush do fitojë, kur të bjerë perdja e skenës së fundit të Dramës së Kombit, për të rrahur shuplakat ftohtësisht në një duartrokitje: NERONIT.
Në një bisedim të shkurtër që pata me filozofin frëng Zhan Pol Sartre, kur ky erdhi mik i thirrur i Universitetit ku unë mësoja filozofinë e tij (si një pjesë të kurseve të ekzistencializmit), ky më tha: “Sa më shumë i sinqertë, i vendosur, i zgjuar, trim të jetë një komunist – kryetar shteti, aq më shumë gabime, aq më të pakorrigjueshme gabime, aq më të tmerrshëm gabime do të bëjë, pa pasur tjetër alternativë veçse krimit, për të vazhduar në udhën e tij të gabuar, i udhëhequr nga filozofia e gabuar marksiste-engeliste-leniniste”. Epitafë lapidarë?
Dëmi më i madh që i bëri popullit shqiptar komunizmi nuk është vetëm terrori, krimet, gjenocidi 1944-1945, burgjet 1945-1990, nuk është verbimi xhahil me deklaratën ateiste, nuk është tradhtia vetëdashëse e paimponuar nga të huajt, kundrejt historisë; jo.
Dëmi më i madh që i bëri kombit tonë komunizmi është demoralizimi – degjenerimi – pluhurizimi – çoroditja – mallkimi që i bëri popullit shqiptar në tru – në nerva – në të gjitha shtresat e ndërgjegjësore Frojdiane, deri në gjenin (xhinin), që dhanë për pjellje, një seri brezash shqiptarë me të gjitha vlerat morale të vdekura. Në panoramën që paraqet kombi ynë, në këta pesë vjetët e fundit, kur deri diku u la i lirë të thoshte kush ish, të shihej në pasqyrë sa i shëmtuar ish; të analizohej në laborator, gjeni – esenca dhe ekzistenca të sëmura, në këtë panoramë, njëkohësisht heroi-komike dhe tragjikomike, duket qartazi vdekja mendore, shpirtërore, morale e popullit tonë shqiptar i njohur nga disa sociologë europianë: Si kombi zotni! Shiti burri veten e tij, për një lopë e katër dhi!
Një shaljan, i dënuar me vdekje në litar, në kryengritjen e Malësisë shkodrane kundër Zogut, kur e pyeti gjykatësi: “A ke ndier në jetën tënde vetveten, në shteg më të ngushtë sesa po e ndien sot që po të dërgoj në litar?” – u përgjigj: “Po, mor burrë, pasha zotin, po!”. –Po kur? – e pyeti gjykatësi. – Kur më ka ardhë miku ke shtëpia e s’kam pasë ç’ka me i dhanë për darkë!
Fillimi i radioterapisë dhe kimioterapisë
Për të shëruar popullin shqiptar nga kanceri i kuq, duhet një proces intensiv dhe ekstensiv paralel: A) Radioterapi – kimioterapi dhe ndërhyrje kirurgjike, rrënjësore, si pastrimi i trurit, nervave, gjakut, xhinit deri në mikrozomin më të thellë.
Faza e dytë është një terapi higjienike, duke i larë trurin popullit nga kanceri i kuq me anë të edukatës në të gjitha mjetet e saj: shkollat, librat, radio-televizioni, revista, gazeta etj.
Duke pastruar bibliotekat nga leukemia që i mbulon dhe duke rimbushur bibliotekat me libra të qytetërimit euro-amerikan: filozofi-sociologji – epistemologji – me kurse mbi filozofinë e historisë, diplomacisë – shkencave. Me interpretimet të besimeve, p.sh., Gabriel Marcel – Journal metaphysique. Për vazhdim natyror më pastaj shkencat – teknologjia. Të gjithë këta faktorë mund të imponohen nga qytetërimet e shëndoshë që kanë dhënë për rezultat – lumturinë e njeriut.
Populli shqiptar duhet të njohë sinqerisht gabimet e tij dhe si përfundim të njohë veten e tij; ta vendosë veten e tij në pikën e trajektores së ekzistencës së tij; të rindërtojë ndërgjegjen e tij, të njohë kimikisht mikrobet e tij, t’i vdesë këta dhe të zërë udhë të re, me një ideal të ri, për një demokraci të sinqertë, për një jetë të re, besim në Zotin, besim në historinë fatmadhe të tij, besim në vlerat morale, besim në veten e tij, për t’i hapur udhën e re Historisë Kombëtare, sa më shpejt, përndryshe, do të humbasë akoma 50 vjet të tjerë, në një lëkundje tutje-tëhu; një çap para, dy çapa prapa.
Po qe akoma i aftë, i sëmuri të ngrihet në këmbë (jo si kufomë ambulante, po si hero), atëherë
“Salamanka qe i pari Universitet”
Mbase ne spanje por jo ne bote ……
Bardhi është korrekt. Nuk ka deklaruar se do të bëjë apo se ka bërë kallëzim.
Por, pikërisht këtu qëndron degradimi dhe depersonalizimi i opozitës, bjerrja e besimit dhe zvetënimi i seriozitetit.
Nëse Gazment Bardhi ishte i bindur se po denonconte një implikim me prova dhe jo një Babale 2, pse nuk bëri kallëzim në SPAK?
Bardhi është jurist dhe si tillë duhet t’a njohë nenin 300 të Kodit Penal,ja u tregoje salihu pse humbi ky erdogan
“Bardhi është jurist ”
S’ka punuar nje dite ne profesion ,ska pare dyer gjykatash ne cilesineve avokatit ,eshte jurist po aq sa basha dhe ngjela ,ZERO ME BISHT
Opozitë e mirë për një vend është ajo që konsiderohet si alternativë qeverisëse. Sa për të qenë konsideruar si “opozitë e vërtetë” apo “të bashkuar” mos i shpenzoni kot bizneset dhe mos lodhni kot Edi Ramën se ju ka zgjedhur e caktuar prej kohësh si të tillë. Jo se jeni, ju vlerëson, apo jeni në gustot e tij. Thjesht i duheni si të tillë!
Bardhi është jurist dhe si tillë e di që SPAK vihet në lëvizje me kallëzim penal. Paraqiten faktet. Nëse janë reale, merret nën hetim i kallëzuari. Nëse janë të rreme, ndëshkohet kallëzuesi. Nëse faktet qëndrojnë, por nuk përbëjnë elemete penale, pushohet çështja.
Gazment Bardhi hedh një Babale dhe i kërkon SPAK-ut të hetojë.
Kush është SPAK-u, kamarieri te lokali para SHQUP-it apo pastruesja te Kodra e Diellit që merr komandë nga Bardhi?