Askush si ai. Fakti që është i vetmi trajner në historinë e futbollit që ka fituar pesë kampionatet më të rëndësishme kombëtare (Serie A, Premier League, Ligue 1, Bundesliga dhe La Liga), e kishte projektuar tashmë atë në Olimpin e trajnerëve. Por tani ai mund të hyjë në legjendë. Carlo Ancelotti ka marrë tashmë rekordin për numrin e finaleve të Ligës së Kampionëve të arritur, pesë, dhe mund të jetë i pari që do të ketë katër trofe në palmares (që tani ai është në krye të podiumit me tre, në barazi me Paisley dhe Zidane).
Ka nga ata që kanë bërë mirë gjithashtu. Eric Gerets, për shembull, ka fituar shtatë tituj kombëtarë, por në kampionate jo në nivelin e Carlettos. Ose trajnerë si Lippi dhe Del Bosque, të aftë për të fituar Ligën e Kampionëve, Kupën e Botës për klube, Kupën e Botës për kombëtare dhe, në rastin e spanjollit, edhe një Europian. Mund të diskutohet se kush është më i suksesshmi (duke shtuar kupa dhe trofe), por si cilësi trofesh nuk ka dyshim që tashmë Ancelotti është në krye të podiumit. E nëse ai arrin të kalojë Klopp të shtunën më 28 maj në Paris, me siguri askush nuk do të mund ta kalojë më.
I quajtur i mbaruar, një përkufizim që shpesh vendoset në një botë me etiketime tepër të lehta, pas eksperiencave te Napoli dhe Everton, ai ka treguar se mund të qëndrojë gjithmonë në majë, duke u përshtatur dhe duke u përditësuar vazhdimisht. Numri 1 i padiskutueshëm në administrimin e grupit, Ancelotti ka përshkuar historinë taktike të 30 viteve të fundit duke qëndruar gjithmonë avanguard. Integralist i 4-4-2 të Sacchi dhe kundërshtar i mesfushorëve sulmues (Zola dhe Baggio e dinë mirë), ai modeloi Juventusin e tij mbi Zidane përpara se të sillte sistemin e pemës së Krishtlindjes të Milanit në majën e botës. Më pas ai u përshtat pa probleme me futbollin anglez e gjerman, francez dhe spanjoll, duke u bërë në sezonin e fundit arkitekti i një Reali për kornizë, duke rigjallëruar Modric dhe Benzema dhe duke lartësuar të rinj si Vinicius, pasi kishte triumfuar në të famshmen ‘Decima’ me Cristiano Ronaldon në vitin 2014. Ai vendos përvojën dhe një mendjemprehtësi taktike të fituar me vite betejash, djali i tij Davide është shpirti i ri që e mban atë të përditësuar në një bashkim të konsoliduar. Me pak fjalë, nuk ka dyshime. Carletto jo vetëm që nuk është i mbaruar por tashmë ka një vend nderi në historinë e futbollit botëror.