“Kurrë në Serie B” është një nga sloganet që tifozët e Inter u këndojnë shpesh tifozëve kundërshtarë. Në fakt, rënia dhe Inter janë dy fjalë që nuk janë takuar kurrë. Megjithatë, në rrjedhën e historisë së klubit milanez, pati një sezon në të cilin ata rrezikuan të shkonin në Serie B. Madje sportivisht ranë, por situata komplekse e kampionateve në atë kohë i evitoi klubit këtë turp. E gjitha falë një zotërie të quajtur Emilio Colombo, atëherë drejtor i Gazzetta dello Sport.
PROJEKTI POZZO
Serie A, pas luftës, pa praninë e shumë skuadrave që donin të startonin. Kishte probleme organizative duke pasur parasysh numrin e pjesëmarrësve. Mosmarrëveshjet midis delegatëve të klubeve dhe FIGC çuan në një përçarje të parë. 47 klube ligure dhe piemonteze që krijuan Lega del Giuoco del Calcio dhe ishin gati të konkurronin në një kampionat të tyren. Paralajmërimi i parë për FIGC se gjërat nuk janë perfekte dhe se nevojitet një reformë në kampionatet e futbollit. Për të mos kompromentuar sezonin 1920-1921, FIGC premtoi të gjejë një zgjidhje. Kjo i bëri klubet rebele të ktheheshin mbrapsht. Sezoni u zhvillua rregullisht edhe pse pati një numër të jashtëzakonshëm ndeshjesh. Në fillim ishin 88 skuadra të ndara në shumë grupe rajonale. Kampionati u fitua nga Pro Vercelli, i cili vendosi në tabelën e buletinit kampionatin e tyre të tetë, duke fituar 2-1 ndaj rivalëve të Pizza.
Ndërsa sezoni vazhdonte, tekniku i kombëtares Vittorio Pozzo u ngarkua të gjente një zgjidhje dhe të studionte një format të ri për sezonet e ardhshme. Pozzo filloi menjëherë punën dhe projekti i tij u bazua në dallimin midis skuadrave nga veriu dhe jugu.Nga 88 skuadra duhej të kalohej në 24, të ndarë në dy grupe: Qendër-Veri dhe Qendër-Jug me finalen që do të luhej mes fituesve të dy grupeve. Zgjedhja e ekipeve u bazua në rëndësinë dhe stemën e tyre. E kjo ishte një nga arsyet pse Projekti Pozzo nuk kaloi me vota. Në të njëjtën ditë që Pro Vercelli ngriti në qiell kampionatin e tij të tetë, asambleja që u mblodh për votim e hodhi poshtë këtë propozim me votat e skuadrave të vogla që ishin shumica.
LINDJA E ‘CCI’
Pas refuzimit të Projektit Pozzo, skuadrat e mëdha, kryesisht nga Italia Veriore, u larguan nga FIGC dhe themeluan CCI, ose Konfederatën Italiane të Futbollit. Në krye të organizimit të ri ishte presidenti i ekipit kampion në fuqi, Pro Vercelli. Pra, në Itali u luajtën dy kampionate të veçanta në vitet 1921-1922: ai i CCI dhe ai i FIGC. Por kjo e fundit nuk e pranoi dhe për hakmarrje shkroi dhe bëri operativ një rregull të ri që ndryshoi tërësisht kartat në tavolinë. Vetëm lojtarët që luajnë në kampionatet e organizuara nga FIGC mund të thirren për të luajtur për kombëtaren.
Lexo më tej: Serie A, të drejtat TV 2022/23: Inter i mund të gjithë, por arkëton më pak se e fundit e Premier League
Një rregull që i vuri në panik skuadrat e krahut tjetër, mes të cilëve edhe Inter, që do të shihte largimin e lojtarëve të tij më të fortë. Në fakt, klubi zikaltër humbi sulmuesin italo-zviceran Cevenini së bashku me vëllezërit e tij, përvec sulmuesit Asti. Të gjithë iu bashkuan klubit Novese, që militonte në kampionatin e organizuar nga FIGC, e që më pas fitoi titullin në sezonin 1921-1922. Për Inter ishte fillimi i makthit.
RËNIA E INTER
Eksodi i lojtarëve më të mirë nga skuadra e Inter në ligën e FIGC dobësoi klubin zikaltër. Kampionati i CCI ku bënte pjesë ishte një makth për sa i përket rezultateve. Nëse dy vite më parë ishte gëzimi i titullit, tani ishte hija e rënies. Zikaltrit e përfunduan kampionatin e CCI në dy vendet e fundit dhe rregullorja parashikonte rënien direkte, me ngjitjen e dy skuadrave më të mira të Kategorisë së Dytë. “Shpëtimi” i parë erdhi nga tërheqja e CCI, që në vend të rënies direkte futi play-off mes dy të fundit të Kategorisë së Parë dhe dy të parëve të Kategorisë së Dytë. Ndërkohë që Inter përgatitej për të luajtur play-off, CCI dhe FIGC rinisën dialogun.
KOMPROMISI COLOMBO E SHPËTIMI I INTER
Dialogët mes dy federatave bënë që Emilio Colombo, drejtori i Gazzetta dello Sport, t’i kërkohet të formulojë një projekt të ri të unifikuar kampionati. Në kampionatin e ri për sezonin e ardhshëm do të merrnin pjesë 36 skuadra dhe dy grupe: Lega Nord dhe Lega Sud. 12 skuadra të pranuara me ligj si më të mirat e sezonit të kaluar, të tjera të pranuara falë krediteve për stemën dhe titujt. E në fund ato që dalin nga ndeshjet play-off midis dy të fundit të divizioneve të para të dy ligave me dy të parat e divizioneve të dyta.
Kështu, Inter duhej të përballej me dy ndeshje për të shpëtuar veten nga rrëzimi. Kështu nisi një rrugëtim që do të bëhet më i lehtë se sa pritej për zikaltrit. Ndeshja e parë u zhvillua tre muaj pas përfundimit të kampionatit: Inter përballë Sport Club Italia në një ndeshje të vetme. Kjo e fundit ishte në krizë financiare dhe shumë prej lojtarëve të saj ishin larguar për shërbimin ushtarak. Skuadra që kishte përfunduar e dyta në kategorinë e dytë të CCI u detyrua të deklarojë dorëheqjen, duke i dhënë fitoren në tavolinë klubit milanez. Në finalen e play-off ata luajtën me ekipin toskan të Libertas Firenze nga FIGC. Në ndeshjen e parë, milanezët mbizotëruan 3-0, ndërsa në ndeshjen e dytë barazuan 1-1, duke fituar kështu qëndrimin në Kategorinë e Parë dhe pranimin në kampionatin e ri të unifikuar FIGC për sezonin 1922-1923.