I eleminuar në moshën 12 vjecare nga Benfica, kur mbushi 18 shkoi për të punuar në restorantin e njohur të ushqimit të shpejtë KFC. Tre vjet më parë, arriti të sigurojë rrogën e parë në serinë e tretë, ndërsa tani ndez tifozët friulianë me shtatë gola në 16 ndeshje. Beto futbollisti, ka lindur nga një akt guximi. Djaloshi, kur ishte 12 vjeç, e gjeti vetën të hedhur poshtë nga Benfica duke ecur me kokën ulur nëpër rrugët e Tires, duke dribluar shikimet e atyre që e etiketojnë si “mendjemadh”. Të gjithë e njihnin njëri-tjetrin atje dhe të gjithë thoshin të njëjtën gjë. “Ai aty guxoi shumë.”
Gjërat nuk shkuan si mendonte Beto dhe në moshën 16 vjeç e pa veten t’i shërbente klientëve, pastronte tavolinat, merrte porositë e tyre dhe i kalonte në kuzhinë. Një gjigant gati dy metra pas banakut. “A luan basketboll?” e pyesnin. Dhe ai buzëqesh: “Unë jam sulmues…”. Edhe pse mendja i thoshte “jo, do heq dorë nga gjithçka”. Beto luante në akademinë e të rinjve të União de Tires, një qytet i vogël afër Cascais, jo shumë larg Lisbonës. Ai sapo ishte larguar nga Benfica dhe dëshironte vetëm të shijonte verën me miqtë. Fati i ofroi atij një asist të këndshëm. Rrugës për në plazh ai takohet me presidentin e União de Tires, Fernando Lopes, skuadra nga ku u largua një vit më parë për t’u zhvendosur pranë Da Luz dhe i tha atij drejtpërdrejt se dëshironte të kthehet, duke i kërkuar falje: “Ëndërrimi për të qenë futbollist nuk mjafton, i tha në atë kohë presidenti. Ai duhej të disiplinohej dhe të nxirrte në pah karakterin e tij. E këshillova që të jetë i vendosur dhe të tregojë vlerën e tij çdo ditë”.
“Më mbajti një leksion aq të madh sa që për një orë e gjysmë nuk e pashë rërën. Në fund ai më bindi të kthehem”. Megjithatë, me një kusht: të luajë disa muaj në Juniores B, ekipi i dytë. “Ishte fati im, në ato ditë nuk isha i fokusuar te futbolli”. Ai më pas ndryshoi mendje, edhe falë një viti pune në atë KFC. Beto është zbulimi i kësaj Udinese. Sulmuesi që nuk e priste njeri. I marrë në fund të merkatos nga Portimonense, deri më tani ai ka shënuar 7 gola në 16 ndeshje. Gotti i beson, po ashtu edhe friulianët, në Tires nuk humbasin asnjë ndeshje të tij. Luis Lopes, një nga trajnerët e tij të parë, e bënte të godiste në portë me topa tenisi për të përmirësuar teknikën e tij. Me shpërblimin e një mëngjesi të ofruar për çdo gol. Refuzimi i madh i Benficas i ndryshoi jetën: “E binda të ndryshojë mentalitetin, stilin e jetës, dietën, qasjen ndaj stërvitjes – tha Luis – kam shfrytëzuar krenarinë e tij”. Një tjetër leksion, këtë herë nga trajneri i tij i vjetër: “I thashë ‘mjaft mbrëmjeve, shko në shtrat herët. Shko i pari në fushën e stërvitjes dhe ik i fundit. Kështu do të bëhesh i madh”.
Pika e kthesës quhet Olimpico do Montijo, divizioni i tretë portugez, në verën e 2018. Beto shfaqet me bluzë të bardhë dhe këpucë në dorë, nuk ka as çantë, por i magjeps të gjithë në një çerek ore. “Ok, le ta marrim.” 21 golat në 34 ndeshje i dhanë atij thirrjen e Portimonense. Vitin e parë ai luajti vetëm 11 herë pa shënuar kurrë, në të dytin bëhet titullar dhe arriti 11 gola, duke përfshirë një rovjeshatë emocionuese kundër Tondelas. Djaloshi që mbante shishet e ujit tani shënon gola spektakolarë, argëtohet dhe tregon gjoksin. Këtë e vuri re edhe Olimpico, kur dogji një sprinter si Lazzari duke shënuar 2-0 në kundërsulm. Dukej si Haaland, por është Beto nga Lisbona. Dhe ai ka punuar në një KFC.