Bayer Leverkusen është kampion i Gjermanisë për herë të parë në historinë e tyre! Kuqezinjtë mundën Werder Bremen 5-0 falë golave të Boniface (25′), Xhaka (60′) e tripletës së Wirtz (68′, 83′, 90′), duke u shpallur kampionë me 5 javë avancë, në të 29 e Bundesligës. Udhëtim i pabesueshëm për skuadrën e Xabi Alonso, që barazoi serinë e ndeshjeve të pamposhtura të Juventus të Antonio Conte (43). Meisterschale 2023/24 i përket Aspirinave e menjeherë të gjithë tifozët pushtuan fushën, për një festë të çmendur.
Njëqind e njëzet vjet pa një Meisterschale, me vetëm dy trofe në palmares: Kupën UEFA 1988 dhe Kupën e Gjermanisë 1993. Reputacioni i “Neverkusen”, megjithatë, lindi pas sezonit të jashtëzakonshëm 2001/02, kur, nga një tripletë e mundshme, klubi i Ruhr e gjeti veten me asgjë. Më pas mbërriti Xabi Alonso dhe Bayer Leverkusen madje mund të arrijë tripletën (me Europa League në vend të trofeut më prestigjioz të Champions).
Lexo më tej: Xabi Alonso ‘thyen’ merkaton e trajnerëve: vendimi i tij i habit të gjithë
Ndërkohë. Bayer solli në shtëpi kampionatin e parë në historinë e tij, duke ndërthurur rezultatet me një futboll të vlefshëm estetikisht. E më pas janë shifrat: asnjë humbje në 43 ndeshje të sezonit, gjysmëfinale e Europa League (me finalen e siguruar pas 2-0 ndaj West Ham) dhe finale e Kupës së Gjermanisë. Të gjitha këtyre duhen shtuar edhe ndeshjet e fituara apo të përmbysura në finale, duke demonstruar një forcë mendore të denjë për të mëdhenjtë.
TAKTIKAT E ALONSOS
Xabi Alonso, një bast i klubit, duke qenë se kishte drejtuar vetëm ekipet e të rinjve të Real Madrid dhe ekipin B të Real Sociedad, kishte mësues me vlerë absolute në karrierën e tij: Benitez, Pellegrini, Mourinho, Ancelotti, Guardiola dhe Del Bosque. Në thelb të gjitha njohuritë e futbollit botëror. Kredoja e tij taktike mund të ishte vetëm një përzierje e shumë ideve të ndryshme. Bayer i tij shfrytëzoi parimet e futbollit pozicional dhe relativ, me një rrjedhshmëri që mund të shihet që në fillim të aksionit. Duke filluar nga 4-2-3-1, “aspirinat” mund të ndërtohen me një 3+2 ose një 2+4.
Sigurisht, në fazat fillestare, i vendosur me tre, me Stanisic, ose Kossounou, që ngrihen në të djathtë dhe Grimaldo, anësori i majtë, që shtrëngohet pranë Tah, Tapsoba ose Hincapié. Rrjedhimisht, Frimpong ngrihet në mesfushë, duke bllokuar anësorin kundërshtar. Pjesa tjetër bëhet nga katërkëndëshi i mesfushës, me Palacios dhe Xhakën në një pozicion më mbrapa, dhe Wirtz dhe Hofmann, ose Adli, që zënë mesfushën. E gjitha kjo vetëm në nivel teorik, sepse interpretuesit e katrorit magjik shkëmbejnë pozicione, duke u afruar nga qendra apo nga jashtë për të shfrytëzuar shkëmbimet e ngushta, në fazën sulmuese, dhe të jenë gati për rikuperim të menjëhershëm, në fazën mbrojtëse.
Me pak fjalë, Xabi Alonso tregoi se si cilësia estetike e manovrës mund të kombinohet me efektivitetin në të dy fazat. Këto ditë, kjo nuk është diçka e vogël.